Warszawa: Sesja naukowa o Prymasie Hlondzie - w 60. rocznicę śmierci

Pod koniec wojny prymas Hlond przyczynił się też do powstania w 1945 r. dwóch polskich seminariów duchownych w Paryżu i w Rzymie. Kształciło ono Polaków ze środowisk emigracyjnych, w celu ich aktywnej pracy wśród Polonii. W obradach uczestniczyli m.in. księża chrystusowcy i salezjanie, siostry zakonne, działacze ze Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Obecny też był Prymas Polski kard. Józef Glemp, metropolita warszawski abp Kazmierz Nycz i biskup łomżyński Stanisław Stefanek. Sesję zorganizowały: Zgromadzenie Księży Chrystusowców oraz Zgromadzenie Salezjańskie, Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”, Akcja Katolicka Archidiecezji Warszawskiej oraz KAI. August Hlond urodził się w 1881 roku w Brzęczkowicach, należących obecnie do Mysłowic, w rodzinie dróżnika kolejowego. Jako 12-letni chłopiec opuścił rodzinny dom i rozpoczął naukę w salezjańskim kolegium misyjnym w Turynie. W 1896 r. wstąpił do zgromadzenia salezjanów, w 1905 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował m.in. w Krakowie, Przemyślu i Wiedniu. W 1922 roku został administratorem apostolskim polskiej części Górnego Śląska, a potem pierwszym biskupem diecezji katowickiej. W 1926 roku papież Pius XI mianował go arcybiskupem gnieźnieńskim i poznańskim, co było równoznaczne z objęciem funkcji prymasa. W 1927 roku abp Hlond został kardynałem. Po śmierci Piusa XI wymieniany był jako kandydat na papieża lub watykańskiego sekretarza stanu. Wojna zastała go w Warszawie, potem przeniósł się do Lublina. Wkrótce udał się na emigrację; nie przyjął propozycji objęcia stanowiska pierwszego premiera polskiego rządu na emigracji. Mieszkał w Rzymie, potem w Lourdes, a następnie - na żądanie rządu Vichy - w benedyktyńskim opactwie w Sabaudii. W 1944 roku został aresztowany przez gestapo i namawiany do kolaboracji. Był internowany we Francji i w Niemczech. Po zakończeniu wojny odebrał od papieża nadzwyczajne pełnomocnictwa, na mocy których ustanowił organizację kościelną na Ziemiach Odzyskanych. Odmawiał współpracy z komunistycznymi władzami Polski. Zmarł w 1948 roku. Jego pogrzeb był wielką religijną i patriotyczną manifestacją.