15 lat temu zmarł Jerzy Turowicz

Jerzy Turowicz, redaktor naczelny "Tygodnika Powszechnego" zmarł dokładnie 1 lata temu, 27 stycznia 1999 r. w Krakowie. Miał 87 lat. Turowicz był jednym z najwybitniejszych polskich dziennikarzy i publicystów okresu powojennego, współzałożycielem i redaktorem naczelnym "Tygodnika Powszechnego", członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, PEN-Clubu, przewodniczącym Rady Fundacji im. Stefana Batorego, członkiem Kapituły Orderu Orła Białego.

W telegramie po śmierci Turowicza, papież Jan Paweł II napisał: "Kiedy stoimy nad trumną śp. Jerzego Turowicza, dziękujemy mu za to świadectwo, jakie dał swą postawą i życiem, za jego wkład w kulturę polską i tworzenie środowiska kulturalnego miasta Krakowa".

Jan Paweł II zwrócił dalej uwagę, że Turowicz "był człowiekiem głębokiej wiary, opartej na solidnym fundamencie formacji intelektualnej i duchowej, wyniesionej jeszcze z "Odrodzenia" i stale rozwijanej. D

Jerzy Turowicz urodził się 10 grudnia 1912 w Krakowie w rodzinie inteligenckiej, miał żonę, trzy córki, 5 wnuków i 2 prawnuków. Jego dewizą życiową była sentencja Horacego "Zachować równowagę ducha w trudnych sytuacjach".

W latach 1930-1933 studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, a w latach 1934-1939 filozofię i historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przed wojną był współzałożycielem i aktywnym działaczem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie".

W 1939 r. został członkiem redakcji, a od 1sierpnia 1939 redaktorem naczelnym dziennika "Głos Narodu". W 1945 był współzałożycielem "Tygodnika Powszechnego", od kwietnia 1945 do chwili śmierci redaktorem naczelnym tego pisma (z przerwą w latach 1953-1956, gdy "Tygodnik" był przejęty przez władze.

W latach 1960-1989 był członkiem Komisji Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich, 1981-1985 członkiem Społecznej Rady Prymasowskiej, 1981-1991 członkiem Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie, 1984-1990 członkiem Komisji Episkopatu ds. Dialogu z Judaizmem, od 1989 r. wiceprzewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej, 1991-1993 członkiem Rady ds. Stosunków Polsko-Żydowskich przy Prezydencie RP, od 1993 honorowym członkiem. Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.

Do najważniejszych publikacji Turowicza należą: "Chrześcijanin w dzisiejszym świecie", Kraków 1964; "Kościół nie jest łodzią podwodną", Kraków 1988; "3 ćwiartki wieku. Z Jerzym Turowiczem rozmawia Jacek Żakowski", 1990, "Wierność. Z Jerzym Turowiczem rozmawia Tadeusz Kraśko".

Był laureatem wielu nagród i odznaczeń: Nagroda Fundacji Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1978), Nagroda im. Bolesława Prusa (1981), Komandoria Orderu św. Grzegorza Wielkiego z Gwiazdą (1987), Komandoria Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą, Nagroda Wolności Prasy, Paryż (1988), Międzynarodowa Nagroda im. Mahatmy Gandhiego, Międzynarodowa Nagroda im. Adolfa Bocheńskiego (1992), Order Orła Białego (1994), Komandoria Orderu Palm Akademickich, Paryż (1994), Wielki Krzyż Zasługi RFN (1995), medal "Cracoviae Merenti" (1995); doktoraty honoris causa: Uniwersytetu Yale (1985), Boston College (1989), Uniwersytetu Jagiellońskiego (1990).