Kto lubi Popielec?

„Czy Popielec da się lubić?” Prawda, że dziwne pytanie? Raczej nikt się nad tym nie zastanawia, kiedy przyjmuje w tym dniu posypanie popiołem. Tymczasem takie pytanie padło w Lublinie w ramach prowadzonej przez tamtejszy oddział Gościa Niedzielnego i Katolicki Uniwersytet Lubelski akcji „Widzisz wyraźniej, rozumiesz więcej”.

Czym dla mnie jest Środa Popielcowa? – próbują na to pytanie odpowiedzieć studenci KUL i mieszkańcy Lublina. W odpowiedziach słychać wyraźnie akcent pokutny. Ale nie tylko. Jedna z pytanych odpowiada, że „Pan Bóg daje mi pstryczka w nos, przytula i mówi: »Idź się nawróć!«”.

Właśnie na podobny element zwraca uwagę w swoim wielkopostnym orędziu papież Franciszek. Zwraca uwagę na słowa św. Pawła o Chrystusie, „który będąc bogatym, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” (2Kor 8,9).

Chrystus nie staje się ubogim dla samego ubóstwa – akcentuje papież. Chrystus przyjmuje ubóstwo, by być bliżej nas, czy też – posługując się językiem studentki Ani – przytulić człowieka w jego mizernej kondycji.

Bóg nie rzuca nam ochłapów ze swego nieskończonego bogactwa. Nie chce, aby „zbawienie spadło na nas z wysoka, niczym jałmużna udzielona przez litościwego filantropa, który dzieli się czymś, na czym mu zbywa”. Bóg szuka człowieka, a to poszukiwanie, zbliżanie się do ludzi, nie ma granic. To jedno z tych spostrzeżeń, które powodują że Popielec i Wielki Post oraz wszystkie trudności z nimi związane „dają się lubić”. Chęć nawrócenia się do bliskiego Boga może zmotywować do podejmowania wyzwań.

Problem zaczyna się jednak, kiedy zadamy sobie pytanie, jakie konsekwencje ma w naszym życiu to spostrzeżenie. Papież podpowiada, że trzeba na wzór Chrystusa dostrzegać nędze i biedy innych ludzi. Trzeba ich osobiście dotknąć, brać na swoje barki i w miarę możliwości łagodzić. I to wyzwanie już trudniej nie tylko polubić, ale w ogóle podjąć.

Jednak papież jest nieugięty: „Dobrze nam zrobi, jeśli się zastanowimy, czego możemy się pozbawić, aby pomóc innym i wzbogacić ich naszym ubóstwem – pisze”. „Nie zapominajmy, że prawdziwe ubóstwo boli: ogołocenie byłoby bezwartościowe, gdyby nie miało wymiaru pokutnego. Budzi moją nieufność jałmużna, która nie boli” – zwraca uwagę. Tak szukam, szukam i w cytowaniu tych słów papieża Franciszka jakoś media się nie prześcigają. Trudno lubić coś, czego się nie rozumie. Dlatego warto – podobnie jak to zrobili w Lublinie – zadać sobie pytanie, co właściwie dla mnie oznacza Wielki Post i popiół, którym się posypuję na jego rozpoczęcie.