Rodzicielskie święte prawo

Papież dzisiaj proponuje długodystansową metodę na naprawę społeczeństwa. Nie, nie powiedział, na kogo mamy głosować w drugiej turze. Takich prostych recept nie daje. Nawet nie mówił, kto powinien nas pouczać z telewizorów, żebyśmy światli i mądrzy byli. Stwierdził natomiast zupełnie podstawową rzecz: rodzice mają prawo do decydowania o tym, jak chcą wychowywać swoje dzieci.

I to jest klucz. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na to, żeby w ogóle się tym wychowaniem zająć. Żeby nie oddawać pola w procesie kształtowania światopoglądu młodego człowieka. Wartości, które mu będą wpojone, zależą w dużej mierze od rodziców.

Pewnie, że w momencie, gdy dziecko idzie do szkoły, nawet do przedszkola, wychodzi z domu na podwórko, kontaktuje się z rówieśnikami, zetknie się z poglądami, które mogą być - delikatnie mówiąc - różne od tych, jakie przekazywane są w domu. Ale to tylko dowodzi tego, że w procesie wychowawczym nigdy nie wolno siadać na laurach, nie wolno odpuszczać. Bo czy naprawdę jakieś wrogie siły istnieją, które próbują rodzicom odebrać prawo do wychowania dzieci? Czasem tak się zdarza, to fakt. Ale czy nie jest też tak, że rodzice tego prawa często pozbawiają się sami?

Nie ma się co łudzić, że w dzisiejszych czasach uda się dziecko ochronić przed destrukcyjnymi trendami. Można jednak próbować utrwalać jego kręgosłup moralny. Kształtować je w takim duchu i według takich wartości, w jakie się samemu wierzy. To jednak wymaga czasu i zaangażowania. Nie da się wychować rozsądnego obywatela, dajmy na to, leżąc przed telewizorem.

Dzisiaj w narodzie wielka awantura. Jedni drugich wyzywają: że lemingi, że fanatycy... Nie podoba się? Wcale się nie dziwię. Im bliżej niedzielnych wyborów, tym jakby gorzej. Warto więc skorzystać z podpowiedzi Franciszka i spojrzeć w przyszłość. Zadbać o wychowanie takich obywateli, którym ciemnoty łatwo nie da się wciskać, a którzy zamiast tracić energię na obrzucanie się błotem, będą mądrze budowali ten kraj.