Kard. Bertone wyróżniony doktoratem honoris causa KUL

Eminencjo, za kilka dni wraz z Benedyktem XVI uda się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Jakie wyzwania stają przed tą wizytą, na ile może się ona przyczynić do pokoju i pojednania na Bliskim Wschodzie, między Żydami a Palestyńczykami? Oczywiście są to osobowości obdarzone różnymi charakterami, jest to odmienny styl sprawowania posługi, ale moc, skała doktryny jest równa. Wzajemny szacunek obydwu był ogromny, wyraźny, nieustanny, czytelny także dla nas współpracowników Jana Pawła II i obecnie współpracowników Benedykta XVI. Oczywiście Benedykt XVI jest wybitnym intelektualistą i ma też właściwy sobie styl wypracowywania dokumentów czy przemówień. Nie ma być może pewnych gestów Jana Pawła II, ale jak wiemy kładzie szczególny nacisk na pewne elementy nauki Kościoła. Jednak można dostrzec jego miłość Kościoła, umiłowanie młodzieży i całej ludzkości, dla której pragnie zbawienia, nie chce by wpadła w otchłań relatywizmu, nieznajomości Boga czy niemal zapomnienia o Bogu. Wystarczy dostrzec kontynuację nauczania w odniesieniu do Europy. Pragnę więc podkreślić tę kontynuację i jestem zadowolony. Pragnę wyrazić radość Kościoła powszechnego, ludzkości z powodu tego kontynuowania linii obydwu pontyfikatów, tej sukcesji i miejmy nadzieję, że to właśnie Benedykt XVI jak najszybciej dokona beatyfikacji swego poprzednika, Jana Pawła II. Eminencjo, za kilka dni wraz z Benedyktem XVI uda się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Jakie wyzwania stają przed tą wizytą, na ile może się ona przyczynić do pokoju i pojednania na Bliskim Wschodzie, między Żydami a Palestyńczykami? - Ta podróż przypomina nam o wizycie Jana Pawła II w roku jubileuszowym 2000. Obecna jest pielgrzymką do miejsc świętych, do korzeni naszej wiary, do miejsc historycznych. Ojciec Święty nieustannie podkreśla historyczność Ewangelii, życia, orędzia, Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Uczynił to między innymi w pierwszym tomie swej książki „Jezus z Nazaretu”. Drugi jej tom pisze obecnie i ufamy, że nie za długo się ukaże. Jest to więc powrót do świętej historii ludzkości, by wydobyć z niej elementy ważne dla całej rodziny ludzkiej, wstrząsanej zakłóceniami, kryzysami. Przypomnijmy choćby kryzys gospodarczy, ale nade wszystko kryzys antropologiczny. Jest to więc powrót do źródeł, by zaproponować ponownie całej ludzkości, a nie tylko Kościołowi autentyczne orędzie Wcielonego Syna Bożego, który objawił nam miłość Ojca. Jest to też podróż do tego symbolicznego, kluczowego miejsca, które zawiera w sobie syntezę wszystkich dramatów ludzkości jakim jest Bliski Wschód. Wszyscy powtarzają, że właśnie problem Bliskiego Wschodu związany z relacjami między Izraelczykami a Palestyńczykami, Izraelczykami a Arabami, jest problemem kluczowym, centralnym, wyzwaniem naszych czasów. Papież zawiezie swoje przesłanie, usilną zachętę do pojednania, swoje świadectwo, swój wkład jako wielkiego autorytetu moralnego – Najwyższego Pasterza Kościoła. Jestem przekonany, że to przesłanie zostanie przyjęte. Trzeba przyznać, że obydwie strony otaczają papieża ogromnym szacunkiem. Dowiedziałem się, że przywita go wielka grupa rabinów żydowskich i są oni gotowi do wysłuchania słów Ojca Świętego. Wszyscy modlimy się i pragniemy, by to orędzie prowadziło do kroków przybliżających pojednanie, pomimo zdających się pojawiać na horyzoncie pewnych oznak przeciwnych. Jest to z pewnością trudna podróż. Podobnie jak wszystkie pielgrzymki papieża na początku wydają się trudne, a później przynoszą owoce. Przypomnijmy na przykład wizytę Ojca Świętego w Turcji, której wszyscy się obawiali. Okazała się ona tak bogata w konkretne przesłania, bardzo owocna, dobrze przyjęta. Ufamy, że również ta pielgrzymka przyniesie owoce i zdolność do dialogu, pojednania i owoce pokoju. Są to owoce Ducha Świętego, Ducha Jezusa, który towarzyszy swemu Wikariuszowi na Ziemi. Rozmawiał o. Stanisław Tasiemki OP