Historyczny wymiar pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski

Poprzedza go zaś refleksją dyrektora programowego Radia Watykańskiego, ks. Andrzeja Koprowskiego. Polski jezuita podkreśla, że „każda zagraniczna podróż papieża to spotkanie uniwersalności Kościoła z konkretnym życiem Kościołów partykularnych, pełniących swą misję w określonym kontekście kulturowym, społecznym i politycznym”. Przybliżając specyfikę tamtej podróży, autor zauważa, że „pierwsza podróż Jana Pawła II do Polski (2-10 czerwca 1979 roku)... nie była jedynie powrotem polskiego papieża do ojczyzny, ale podróżą apostolską Następcy Piotra za żelazną kurtynę bloku sowieckiego”. Ks. Koprowski przypomina, że „reżim, rząd i przywódcy partyjni bali się tej podróży. Obawiali się, że wizyta papieża wywoła manifestacje i zamieszki. W rzeczywistości były to dni radości i spokoju. Po raz pierwszy od dziesięcioleci ludzie – wierzący i niewierzący - znaleźli się razem, w jedności. Odkryli swoją godność. Nie było to skierowane przeciwko reżimowi. Po zniknął on z pola widzenia. Jak brud usunięty wycieraczką z szyby samochodu”. Na zakończenie swych uwag autor stwierdza: „Trzydziesta rocznica pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski ma znaczenie nie tylko dla polskiego Kościoła. Odrodzenie Kościoła w wielu krajach Europy wschodniej, zmiana mentalności i sytuacji politycznej, jaka doprowadziła do upadku Muru Berlińskiego, proces rozszerzenia Unii Europejskiej ze wszystkimi jego trudnościami i słabościami – których czytelnym wyrazem była w tych dniach niska frekwencja w wyborach – wyznaczają etapy drogi, która ma swe korzenie w tamtej podróży pasterskiej” – napisał ks. Andrzej Koprowski.