Zamiast podsumowania

Czytelnik oczekujący w dzisiejszym komentarzu podsumowań i analiz przeżyje z pewnością rozczarowanie. Nie czuję się na tyle kompetentny, by dokonywać kolejnego podsumowania pontyfikatu i pisać o Kościele po Janie Pawle II. Podejrzewam zresztą, że nie zabraknie w dniu dzisiejszym dyżurnych komentatorów, wracających do pytań o to, czego Papież dokonał i co z tego zostało. Wolę podzielić się osobistym świadectwem. Na przełomie 2001 i 2002 roku odkrywałem możliwości nowego narzędzia pracy, jakim stał się dla mnie komputer. Pewnego dnia znalazłem reklamę nowego serwisu internetowego. Dzięki niej trafiłem do raczkującego od kilku miesięcy serwisu Wiara. Być może przygoda zakończyła by się po kilku wizytach, gdybym pewnego dnia nie zwrócił uwagi na informację, że jego twórcy proponują nową formę rozmowy o wierze i Kościele – czat z księdzem. Zwyciężyła ciekawość. Potem sprawy nabrały przyśpieszenia. Zmarł jeden z pomysłodawców Wiary i redakcja szukała nowych współpracowników. Między innymi wśród tych, którzy zdążyli w krótkim czasie zadomowić się na czacie. Pracując w tym czasie w dużej, miejskiej parafii i mając etat w szkole pewnie bym propozycję odrzucił. Tak się jednak złożyło, że kilka dni wcześniej, 24 stycznia 2002 r., Jan Paweł II ogłosił Orędzie na Dzień Środków Społecznego Przekazu: „Internet: Nowe forum głoszenia Ewangelii”. W zakończeniu pisał: „Dzięki Internetowi na milionach monitorów na naszej planecie pojawiają się miliardy obrazów. Czy z owej galaktyki obrazów i dźwięków wyłoni się twarz Chrystusa i da się słyszeć Jego głos? (…) A zatem dzisiaj, przy okazji Światowego Dnia Środków Społecznego Przekazu, wzywam cały Kościół do odważnego przekroczenia tego nowego progu, do wypłynięcia «na głębię» cyberprzestrzeni, tak aby teraz, podobnie jak w przeszłości, dzięki zjednoczeniu Ewangelii z kulturą mogła się objawić światu «chwała Boża na obliczu Chrystusa» (2 Kor 4, 6). Niech Bóg błogosławi wszystkim, którzy pracują dla urzeczywistnienia tego celu.” Gdy miesiąc później na ekranie monitora pojawiła się propozycja współpracy nie miałem wątpliwości, że w tę nową formę ewangelizacji trzeba wejść. W ten sposób – z błogosławieństwem papieskim – zaczęła się trwająca do dziś przygoda z Wiara.pl. Zdarzały się oczywiście chwile zwątpienia, brakowało czasem pomysłów, trzeba było wysłuchiwać ironiczne uwagi o zabawie w Internet, dawało znać zmęczenie. Gdy przychodziła pokusa wycofania się wracało pytanie Jana Pawła II: „Czy z owej galaktyki obrazów i dźwięków wyłoni się twarz Chrystusa i da się słyszeć Jego głos?” To pytanie ocaliło zaangażowanie. Kilka tygodni po śmierci Jana Pawła II projektowałem stronę główną serwisu Liturgia. Postanowiłem wówczas, że na górze lewej kolumny umieścimy ikonę oblicza Chrystusa – Spas Nierukotwornyj – „Nie uczyniony ludzką ręką”.