Nowa mniejszość w Kościele

Ten wpis pojawił się na blogu abp. Dolana. Nie wiem, czy wygłosił go na auli synodalnej. Prawdopodobnie tak. Oto pełne tłumaczenie: 

Bardzo popularnym tematem na synodzie jest „włączanie”, otwartość na innych. Kościół, nasza duchowa rodzina, zaprasza wszystkich, zwłaszcza tych, którzy czują się wykluczeni. Ojcowie synodu i obserwatorzy w swoich wystąpieniach do osób wykluczonych zaliczają osoby samotne, osoby doświadczające pociągu seksualnego do osób tej samej płci, osoby po rozwodzie, wdowy i wdowców, imigrantów przybyłych niedawno do nowego kraju, osoby niepełnosprawne, w podeszłym wieku, mniejszości rasowe i etniczne. W rodzinie Kościoła kochamy te osoby, przyjmujemy, potrzebujemy ich.

Czy mogę zasugerować, że istnieje nowa mniejszość w świecie, a nawet w Kościele? Mam na myśli tych, którzy opierając się na łasce i miłosierdziu Boga, walczą o cnotę i wierność. Myślę o parach, które przychodzą do Kościoła po sakrament małżeństwa – biorąc pod uwagę fakt, że przynajmniej w Ameryce Północnej tylko połowa naszych ludzi przyjmuje ten sakrament. To pary, które zainspirowane nauczaniem Kościoła, że ​​małżeństwo jest na zawsze, przetrzymały razem przeróżne próby. To pary, które przyjęły Boży dary wielodzietności. To młodzi mężczyźni i kobiety, którzy zdecydowali się nie żyć razem aż do małżeństwa. To homoseksualni mężczyźni lub kobiety, którzy chcą żyć w czystości. To pary, w których żona postanowiła poświęcić obiecującą karierę zawodową, aby pozostać w domu i wychowywać dzieci… Ci wspaniali ludzie dzisiaj często czują się mniejszością, na pewno w kulturze, ale nawet czasami w Kościele! Wierzę, że jest ich znacznie więcej niż nam się wydaje, ale biorąc pod uwagę dzisiejsze ciśnienie, często czują się wykluczeni.

Kto może dać im wsparcie i zachętę? Telewizja? Czasopisma lub gazety? Filmy? Broadway? Ich rówieśnicy? Zapomnij! Oni patrzą w stronę Kościoła i na nas, szukając wsparcia i zachęty oraz serdecznego poczucia „włączenia”, otwartości na nich. Nie możemy ich zawieść.