Powstanie pomnik bp. Kaczmarka

„Kielecka Kuria zezwoliła na lokalizację w obrębie bazyliki katedralnej, w pobliżu ogrójca, prezydent Kielc Wojciech Lubawski wyraził już zgodę na puszczenie w obieg cegiełek na rzecz pomnika” – poinformowała KAI Małgorzata Sołtysiak w imieniu Społecznego Komitetu ds. Budowy Pomnika Biskupa Czesława Kaczmarka.

Na akceptację komisji biskupiej czeka projekt pomnika, złożony przez plastyczkę Danielę Pajnowską. Pod uwagę brana jest także kandydatura rzeźbiarza Sławomira Micka z Kielc i prof. Stanisława Słoniny, rzeźbiarza z Warszawy. Być może komitet przeprowadzi społeczną zbiórkę funduszy w kościołach na budowę pomnika, na którą potrzebna jest zgoda biskupa kieleckiego.

Społeczny Komitet ds. Budowy Pomnika Biskupa Czesława Kaczmarka działa od lutego 2009 r. Tworzą go ludzie związani z Klubem Inteligencji Katolickiej i Akcją Katolicką.

Bp Czesław Kaczmarek urodził się 16 kwietnia 1895 r. Początkowo był nauczycielem wiejskim a w 1920 brał udział w wojnie polsko-sowieckiej, po czym w 1922 przyjął w Płocku święcenia kapłańskie. Następnie wyjechał na dalsze studia do Francji, gdzie w 1927 r. uzyskał tytuł doktora nauk politycznych i społecznych oraz pracował duszpastersko wśród tamtejszej Polonii. 24 maja 1938 Pius XI mianował go biskupem kieelckim; sakrę przyjął 4 maja tegoż roku, a uroczysty ingres do katedry kieleckiej odbył 3 września 1938 r. Wśród inicjatyw i działań bp. Kaczmarka wymienia się m.in. troskę o rozwój w parafiach Akcji Katolickiej, powołanie Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, utworzenie Archiwum Diecezjalnego, reformę seminarium duchownego, podwaliny do II Synodu Diecezjalnego.

Podczas okupacji bp Kaczmarek m.in. pomagał seminarzystom z innych diecezji, wspierał tajne nauczanie i konspiracyjne duszpasterstwo w Armii Krajowej, wspomagał ubogich i organizował pomoc dla ludności żydowskiej.

Po zakończeniu II wojny światowej komuniści, którzy doszli wtedy do władzy, rozpoczęli zakrojone na szeroką skalę prześladowania biskupa, m.in. za krytykowanie i usuwanie z parafii współpracujących z aparatem ówczesnej władzy tzw. księży – patriotów oraz za starania o zwrot mienia kościelnego. Władze PRL obarczały biskupa m.in. współodpowiedzialnością za pogrom kielecki 4 lipca 1946 r. i za kolaborację z Niemcami.

Aresztowany 20 stycznia 1951 r. pod zarzutem „szpiegostwa na rzecz USA i Watykanu” jako „organizator antypaństwowego ośrodka”, mającego na celu obalenie istniejącego ustroju, bp Kaczmarek został całkowicie izolowany, a SB próbowała wymusić zeznania przez wyrafinowane metody znęcania się psychicznego i fizycznego. Po sfingowanym procesie pokazowym w 1953 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał hierarchę na 12 lat więzienia. Po przewrocie październikowym wyrok został uchylony w 1956 r., a śledztwo umorzone w 1957 r.

Biskup powrócił do diecezji w 1956. W 1958 zdążył jeszcze przeprowadzić synod diecezjalny, zreorganizował ponadto podział administracyjny diecezji i ożywił w niej życie zakonne. Ale długoletnie więzienie i śledztwo wyniszczyły jego zdrowie. Zmarł w szpitalu w Lublinie w święto Matki Bożej Częstochowskiej 26 sierpnia 1963 r. Pochowano go w krypcie bazyliki katedralnej w Kielcach. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej 8 listopada 1990 r. wydał postanowienie o pełnej rehabilitacji bp. Kaczmarka.