Srebrny jubileusz sakry biskupa Jana Śrutwy

Decyzją Jana Pawła II ks. dr hab. Jan Śrutwa został mianowany w 1984 r. biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej. Święcenia biskupie przyjął 1 września 1984 r. w sanktuarium maryjnym w Wąwolnicy z rąk kard. Józefa Glempa, prymasa Polski. W swoim zawołaniu biskupim przyjął słowa: „Veritatem in caritate”, co znaczy: „Czynić prawdę w miłości”. „Tę dewizę wiernie realizuje w swojej służbie pasterskiej i w pracy naukowej” – napisał w liście do diecezjan bp Wacław Depo, zachęcając do modlitwy za Jubilata.

Uroczystości jubileuszowe odbędą się w sanktuarium Matki Boskiej Szkaplerznej w Tomaszowie Lubelskim, rodzinnej parafii hierarchy, 1 września o godz. 17.00. Eucharystii będzie przewodniczył Ksiądz Prymas Józef Glemp.

Ks. bp Jan Śrutwa urodził się dnia 1 grudnia 1940 r. we wsi Majdan Górny w parafii Tomaszów Lubelski. Po zdaniu matury w 1958 roku, wstąpił do seminarium duchownego w Lublinie. 31 maja 1964 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Piotra Kałwy. Przez pięć lat pracował jako wikariusz w parafii Garbów k. Lublina. Następnie odbył trzyletnie studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła na Wydziale Teologii KUL. Doktorat, przygotowany pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Mariana Rechowicza, uzyskał w 1973 r. W latach 1973-1975 przebywał na studiach uzupełniających w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat z archeologii chrześcijańskiej. Po powrocie do kraju został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, a w latach 1976-1981 pełnił funkcję wicerektora.

W 1972 r. rozpoczął pracę naukową na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1979 r. habilitował się na podstawie rozprawy pt. "Praca w starożytnym chrześcijaństwie afrykańskim", która w całości została opublikowana w 1983 roku. W 1981 r. - jako docent KUL - objął kierownictwo katedry historii Kościoła w starożytności. W latach 1980-1981 był kierownikiem Instytutu Historii Kościoła KUL, a w latach 1981-1983 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Teologii. W 1983 r. został wybrany na prorektora KUL-u ds. młodzieży.

Kiedy w 1984 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym w Lublinie, zrezygnował ze wszystkich funkcji administracyjnych na KUL, zachowując jedynie etat kierownika katedry historii Kościoła w starożytności. W kurii diecezjalnej w Lublinie był przewodniczącym wydziału nauki chrześcijańskiej.

W ramach prac Episkopatu Polski pełnił w latach 1986-1989 funkcję przewodniczącego Komisji ds. Sztuki Kościelnej. W roku akademickim 1988/89 był rektorem KUL. Nie przyjął wyboru na następną kadencję i wrócił do pracy diecezjalnej. Jako biskup pomocniczy lubelski pełnił był członkiem Komisji Episkopatu ds. KUL. W 1989 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, od 2000 r. jest profesorem zwyczajnym. W 1995 r. został powołany przez papieża Jana Pawła II na konsultora Papieskiej Komisji do Spraw Dóbr Kulturalnych Kościoła, dwa lata później został członkiem tejże komisji.

Na mocy bulli papieża Jana Pawła II "Totus Tuus Poloniae Populus" z dnia 25 marca 1992 r. został mianowany ordynariuszem nowo utworzonej diecezji zamojsko-lubaczowskiej .

5 sierpnia 2006 r. Ojciec Święty Benedykt XVI przyjął rezygnację bp. Śrutwy z obowiązków pasterza diecezji zamojsko-lubaczowskiej, złożoną ze względu na wiek.