Polscy księża-szpiedzy KGB mogli być zamieszani w zamach na papieża

Koehler, mówiąc o archiwum na temat szpiegów Stasi i KGB w Watykanie za pontyfikatu polskiego papieża, zgromadzonego przez jezuitę z USA księdza Roberta Grahama, powiedział, że szpiegami pracującymi dla Moskwy byli w większości polscy księża.

"Nie możemy wykluczyć, że niektórzy polscy księża, szpiedzy Moskwy, byli swego rodzaju informatorami, wykorzystanymi w celu przeprowadzenia zamachu na Jana Pawła II" - dodał Koehler. Przywołał rezultaty dochodzenia, prowadzonego przez włoskiego sędziego Fernando Imposimato.

Podkreślił, że "wszystkie nazwiska odkrytych agentów były wśród 25 tysięcy osobistych dokumentów, które po śmierci Grahama w 1997 roku w wieku 84 lat, zostały zapakowane w 200 skrzyń i ukryte w Watykanie na osobistą prośbę papieża".

Koehler wyraża zdziwienie i oburzenie faktem, że Watykan nie chce odtajnić archiwum księdza Roberta Grahama. Uważa, że ujawnienie ich pozwoliłoby wyjaśnić zagadkę spisku na życie polskiego papieża, a także ukarać nareszcie wszystkie zaangażowane w niego osoby. W tym i polskich księży, którzy co prawda za swoją działalność – dzięki informacjom zebranym przez ks. Grahama – odsyłani byli dyskretnie do Polski, ale nie ponieśli zasłużonej kary.

Według byłego amerykańskiego agenta, który był m.in. doradcą Ronalda Reagana, archiwum księdza Grahama powinno zostać otwarte z dwóch powodów: ponieważ „dawno już skończyła się zimna wojna i dobrze byłoby wyjaśnić, co się w tym czasie wydarzyło” i dlatego, że „należałoby wyleczyć ranę, jaką stanowi fakt, że ci, którzy szpiegowali papieża i Kościół, nigdy nie zostali z tego rozliczeni, nie było procesów ani wyroków”. Koehler twierdzi, że ks. Graham zapisywał wszystko: nazwiska, miejsce pochodzenia, studia, kontakty, zwyczaje, karierę w Kościele, zadania w Watykanie i dostęp podejrzanych do papieża. „Był świetny w polowaniu na komunistów, potrafił wywęszyć niemal ich obecność, a kiedy był pewien, że ma do czynienia ze szpiegiem, informował o tym papieża, który dyskretnie odsyłał go do Polski”. Z korespondencji dziennika „La Stampa” nie wynika jednak, by Koehler miał bezpośredni dostęp do materiałów, na temat których się wypowiada.