10 lat Wspólnej Deklaracji

Dialog katolicko-luterański

W 1967 roku rozpoczęła się w Zurychu pierwsza faza dialogu luterańsko-katolickiego na płaszczyźnie światowej. Zakończyła się opublikowaniem Raportu z Malty w r. 1972 pod tytułem "Ewangelia a Kościół".

Był on poświęcony przede wszystkim pojmowaniu Pisma i Tradycji. Niemniej jednak, po raz pierwszy zostało wyrażone przekonanie, że w nauce o usprawiedliwieniu obydwa Kościoły dostrzegają możliwość konsensusu.

Druga faza trwała do roku 1984. Jej plonem były następujące teksty: "Wieczerza Pańska" (1978), "Urząd duchowy w Kościele" (1981), dwie deklaracje "Wszyscy pod jednym Chrystusem" z r. 1980 (z okazji 450. rocznicy Konfesji Augsburskiej) oraz "Marcin Luter - świadek Jezusa Chrystusa" (na 500. rocznicę urodzin Reformatora w roku 1983). A także dwa inne dokumenty o charakterze roboczym: "Drogi do wspólnoty" (1980) i "Jedność przed nami: modele, formy i fazy katolicko-luterańskiej wspólnoty kościelnej" (1984).

Trzecia faza dialogu zdominowana była dyskusją nt. istoty Kościoła w świetle nauki o usprawiedliwieniu i nauki o sakramentach. Trwała ona do 1993 roku, a jako jej rezultat opublikowano studium "Kościół i usprawiedliwienie. Rozumienie Kościoła w świetle nauki o usprawiedliwieniu. Raport z trzeciej fazy Międzynarodowego Dialogu Luterańsko-Rzymskokatolickiego".

W oparciu o powyższy tekst oraz dokumenty dialogów wypracowanych w USA i w Niemczech, przedstawiciele obydwu stron przystąpili do opracowania wspólnej deklaracji nt. nauki o usprawiedliwieniu.

W 1995 r. ukazał się pierwszy projekt wspólnej deklaracji. Druga redakcja dokumentu, która uwzględniała uwagi obydwu stron, katolickiej i luterańskiej, powstała w czerwcu 1996 roku. Również i ten tekst postanowiono przepracować. Rezultatem wspólnej pracy był kolejny tekst z lutego 1997 roku, który został rozesłany wraz z listem do Kościołów członkowskich Światowej Federacji Luterańskiej. W przypadku pozytywnej odpowiedzi deklaracja miała zostać podpisana jeszcze w roku 1998. Spośród 122 Kościołów członkowskich i 2 Kościołów stowarzyszonych, na list sekretarza generalnego ŚFR z lutego 1997 r. odpowiedziało 89 Kościołów. Spośród nich 81 odpowiedziało "tak", siedem "nie". Ze strony katolickiej projekt został zbadany przede wszystkim na szczeblu Kongregacji Nauki Wiary oraz Papieskiej Rady ds. Jedności Chrześcijan. Instytucje te zgłosiły pewną ilość zastrzeżeń i potrzebę dalszych uściśleń. Praca nad nimi odsunęła możliwość podpisana Deklaracji w roku 1998.