Prawosławni o autokefalii i autonomii

Zagadnienia autokefalii i autonomii oraz sposobów ich ogłaszania były głównymi tematami zakończonego 16 grudnia w Chambésy koło Genewy tygodniowego posiedzenia Międzyprawosławnej Komisji Przygotowawczej.

Obradom, które toczyły się w tamtejszym Ośrodku Patriarchatu Konstantynopola, przewodniczył metropolita Pergamonu Jan (Ziziulas). Zakończyły się one modlitwą dziękczynną w kaplicy Ośrodka.

Komisja, której głównym zadaniem jest wstępne wypracowanie tematów porządku obrad przyszłego Świętego i Wielkiego Soboru Kościoła Prawosławnego, kontynuowała prace nad rozpoczętym jeszcze w 1993 r. zagadnieniem autokefalii (pełnej niezależności kościelnej) i autonomii. Przygotowane przez nią materiały rozpatrzy następnie Wszechprawosławna Narada Przedsoborowa.

Uczestnicy spotkania uzgodnili m.in., że przesłanki eklezjologiczne, kanoniczne i duszpasterskie, wymagane do udzielenia autokefalii jakiegoś obszaru kościelnego, gdy wpłynie odpowiednia prośba w tej sprawie, ocenia Kościół macierzysty na swym soborze lokalnym. Jeśli jego decyzja w tej sprawie będzie pozytywna, Kościół taki powiadamia o tym Konstantynopol, który następnie przekazuje taką wiadomość pozostałym Kościołom lokalnym. Informuje przy tym o ogólnoprawosławnym konsensusie, wyrażającym się w jednomyślności soborów lub synodów poszczególnych Kościołów.

Wyrażając zgodę Kościoła macierzystego i wspomniany konsensus ogólnoprawosławny patriarcha Konstantynopola oficjalnie ogłasza autokefalię proszącego o to Kościoła, wydając w tej sprawie tomos (dokument), podpisany przez niego w obecności specjalnie w tym celu zaproszonych przezeń głów poszczególnych Kościołów autokefalicznych.

Komisja przygotowała również dokument, wyrażający jednolite stanowisko Kościołów prawosławnych w sprawie autonomii (tzn. niższego szczebla niezależności niż autokefalia) i sposobu jej ogłaszania. Opisano też samo pojęcie autonomii, procedurę, którą należy zachować przy przyznawaniu jej i jej skutki.
Komisja uznała, że rozpoczęcie i zakończenie procedury udzielenia autonomii jakiejś części swej jurysdykcji kanonicznej należy do wyłącznej kompetencji odpowiedniego Kościoła autokefalicznego.

Podkreślono, że w praktyce kościelnej istnieją różne stopnie zależności Kościoła autonomicznego od autokefalicznego, który przyznał daną autonomię. Prośbę o jej udzielenie rozpatruje Kościół autokefaliczny, który – oceniając przesłanki i przyczyny takiej prośby – w razie pozytywnej odpowiedzi wydaje odpowiedni tomos, określający terytorialne granice Kościoła autonomicznego i jego stosunki z Kościołem autokefalicznym, któremu podlega, zgodnie z ustalonymi kryteriami Tradycji kościelnej. Następnie zwierzchnik Kościoła autonomicznego powiadamia Patriarchat Konstantynopola i pozostałe autokefaliczne Kościoły prawosławne o swej autonomii.

Przygotowany projekt przewiduje także środki w celu znalezienia kanonicznego rozwiązania problemu w wypadku udzielenia statusu autonomicznego przez dwa Kościoły autokefaliczne wspólnotom kościelnym z jednego regionu geograficznego.

Na następnym posiedzeniu Komisji Przygotowawczej zostanie również rozpatrzona sprawa dyptychów, czyli spisów zwierzchników lokalnych Kościołów prawosławnych, których imiona w odpowiedniej kolejności wymienia się w czasie liturgii. Problem ten również budzi kontrowersje, zwłaszcza gdy chodzi o kolejność poszczególnych hierarchów, a nawet o samą obecność niektórych z nich na tej liście (np. Konstantynopol i pozostałe Kościoły języka greckiego nie uznają niezależności Kościoła Prawosławnego Ameryki, który otrzymał autokefalię od Patriarchatu Moskiewskiego w 1970 r.).

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Autoreklama

Autoreklama

Kalendarz do archiwum

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
15°C Piątek
dzień
17°C Piątek
wieczór
14°C Sobota
noc
12°C Sobota
rano
wiecej »