Polska po raz pierwszy będzie gospodarzem sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO - głównego organu wykonawczego Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Tworzy go 21 krajów wybranych spośród państw, które ratyfikowały Konwencję.
Polska została członkiem Komitetu po raz drugi w historii; bieżąca kadencja, która rozpoczęła się w 2013 r., potrwa do października tego roku. W tym czasie nasz kraj będzie gospodarzem 41. sesji Komitetu, która rozpocznie się w niedzielę w Krakowie i potrwa do 12 lipca.
Sesja Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO to coroczne, międzyrządowe spotkanie 21 państw członkowskich Komitetu dotyczące ogólnej polityki i zasad realizacji zapisów Konwencji z 1972 r. W roli obserwatorów, uczestniczą w niej również delegacje z ponad 170 Państw-Stron Konwencji światowego dziedzictwa - ze wszystkich kontynentów oraz zarejestrowani przedstawiciele organizacji pozarządowych. Ubiegłoroczna sesja odbywała się w Stambule.
Organizacja Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury UNESCO (skrót od ang. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) to instytucja zajmująca się wielostronną współpracą w dziedzinie edukacji, nauki, kultury i informacji. Obecnie jej członkami jest 195 państw. W UNESCO odbywają się prace nad programami współpracy międzynarodowej i normami prawnymi w formie konwencji, zaleceń czy deklaracji, opierającymi się na założeniach wspólnych dla systemu Narodów Zjednoczonych i stanowiącymi odpowiedź na aktualne wyzwania cywilizacyjne.
Międzyrządowy Komitet Ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego, w skrócie Komitet Światowego Dziedzictwa, to główny organ wykonawczy Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Została ona przyjęta przez Konferencję Generalną UNESCO w 1972 r. To międzynarodowa umowa, której ideą jest uznanie przez społeczność międzynarodową istnienia bezcennego dziedzictwa kultury i przyrody wspólnego dla całej ludzkości, co zobowiązuje do szczególnej ochrony. W ramach Konwencji powstaje Lista światowego dziedzictwa, na której umieszczane są miejsca o wyjątkowej powszechnej wartości, będące dobrem wspólnym ludzkości.
Konwencja podkreśla, że "dziedzictwu kulturalnemu i naturalnemu coraz bardziej zagraża zniszczenie nie tylko wskutek szkód wywoływanych przyczynami tradycyjnymi, lecz także wskutek przeobrażeń społecznych i gospodarczych, które pogarszają sytuację przez zjawiska jeszcze groźniejszych szkód lub zniszczeń...". Jej sygnatariusze to teraz 193 kraje. Polska była jednym z pierwszych państw, które ją ratyfikowały. Miało to miejsce w 1976 r.
Komitet Światowego Dziedzictwa podejmuje decyzje w sprawie wpisania nowych miejsc i obiektów na Listę światowego dziedzictwa oraz monitoruje stan ich zachowania. W sytuacji pojawienia się ryzyka lub oznak zniszczenia konkretnego miejsca spowodowanych siłami przyrody lub działaniem człowieka, Komitet może zdecydować o wpisaniu go na Listę światowego dziedzictwa w zagrożeniu. Asygnuje także środki z Funduszu Światowego Dziedzictwa wykorzystywanego np. podczas misji ratowniczych.
Do Komitetu należy 21 krajów wyłonionych z grona państw, które ratyfikowały Konwencję. Członkowie Komitetu są wybierani na okres do sześciu lat, przy czym większość Państw-Stron Konwencji dobrowolnie ustala kadencję swoich członków na cztery lata, by umożliwić innym państwom członkostwo w Komitecie. Tworzą go obecnie: Angola, Azerbejdżan, Burkina Faso, Chorwacja, Filipiny, Finlandia, Indonezja, Jamajka, Kazachstan, Kuba, Kuwejt, Liban, Peru, Polska, Portugalia, Republika Korei, Tunezja, Turcja, Wietnam, Zimbabwe i Zjednoczona Republika Tanzanii.
Jak mówi profesor Politechniki Lubelskiej Krzysztof Pawłowski, wiceprzewodniczący i sprawozdawca Komitetu w latach 1977-78, 193 kraje - sygnatariusze Konwencji i skład Komitetu, w którym jest zaledwie pięć krajów europejskich, sprawia, że sesja w Krakowie będzie miała w pełni globalny charakter. "Przewodniczącego czeka trudne zadanie pogodzenia różnych punktów widzenia i różnych stanowisk. O ich powadze mogłem się przekonać w czasie wielokrotnie powierzanych mi misji UNESCO i ICOMOS w Afryce, Azji i Europie. Polscy specjaliści od dawna budowali autorytet naszego kraju w dziedzinie ochrony zabytków, a teraz jego potwierdzenie nastąpi w kolebce polskiego konserwatorstwa - Krakowie" - podkreśla.
Na pierwszej Liście światowego dziedzictwa w 1978 r. znajdowało się 12 obiektów, dzisiaj jest ich niemal 100 razy więcej. Znajdują się na niej zabytki architektury i urbanistyki, pomniki przyrody, formacje geologiczne i ekosystemy oraz krajobrazy kulturowe - wspólne dzieła człowieka i przyrody. To 1052 dobra w 165 państwach: 814 obiektów kulturowych, 203 miejsca przyrodnicze i 35 obiektów o charakterze mieszanym, kulturowo-przyrodniczym. 55 z nich znalazło się na Liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu.
Idea Listy światowego dziedzictwa to zapewnienie odpowiedniej ochrony najcenniejszym przykładom dziedzictwa ludzkości. Uznanie konkretnego miejsca za zagrożone otwiera mu drogę do otrzymania pomocy międzynarodowej - umożliwia uruchomienie środków finansowych ze specjalnego Funduszu Światowego Dziedzictwa przeznaczanych na działania ochronne i programy naprawcze.
Jeśli Komitet po szczegółowych analizach uzna, że takie miejsce nie jest już zagrożone zniszczeniem, może zdecydować, w porozumieniu z państwem, w którym się ono znajduje, o wycofaniu go z Listy światowego dziedzictwa w zagrożeniu. Zaś jeżeli destrukcja postępuje w dużym stopniu, może w ostateczności skreślić miejsce z Listy światowego dziedzictwa.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.
"Nikt (nikogo) nie słucha" - powiedział szef sztabu UNFICYP płk Ben Ramsay. "Błąd to kwestia czasu"
Wydarzenie mogło oglądać na ekranach telewizorów ponad 500 milionów ludzi na całym świecie.