Pomóżmy światu powstać

Niech was nie zniechęcają nasze słabości, niech kruchość i grzechy nie będą przeszkodą dla waszej ufności. [...] Kiedy świat, który tak umiłował Bóg, że dał mu swego Syna Jezusa jest skoncentrowany na rzeczach, doraźnym sukcesie, przyjemnościach i miażdży słabych, pomóżcie mu powstać i skierować spojrzenie ku miłości, pięknu, prawdzie, sprawiedliwości.

To fragment listu ojców synodalnych do młodych. Wczoraj opublikowano Dokument końcowy – na razie tylko po włosku. Dotyka bardzo wielu tematów. Już samo wprowadzenie, gdyby faktycznie zastosować je w praktyce, w naszym kościelnym życiu, miałoby szansę spowodować “trzęsienie ziemi”. Posłuchajcie, to tylko przedmowa:

W historii uczniów z Emaus rozpoznaliśmy paradygmatyczny tekst dla zrozumienia misji Kościoła w odniesieniu do młodszych pokoleń. Ten tekst jest wyrazem tego, czego doświadczyliśmy na Synodzie i tego, co chcielibyśmy, aby każdy z naszych Kościołów mógł przeżyć w relacji z młodymi. Jezus wędruje z dwoma uczniami, którzy nie zrozumieli znaczenia swojej historii i oddalają się od Jerozolimy i wspólnoty. Aby być w ich towarzystwie, podróżuje z nimi drogą. Zadaje im pytania i cierpliwie słucha ich wersji faktów, aby pomóc im rozpoznać to, czego doświadczają. Następnie, z uczuciem i energią, ogłasza im Słowo, prowadząc ich do zinterpretowania wydarzeń, które przeżyli w świetle Pisma. Przyjmuje zaproszenie, aby zostać z nimi o zmroku: wchodzi w ich noc. Gdy słuchają, ich serce się rozgrzewa, a ich umysł się oświetla, podczas łamania chleba otwierają się ich oczy. Oni sami decydują, by natychmiast podjąć podróż w przeciwnym kierunku, aby powrócić do wspólnoty, dzieląc się doświadczeniem spotkania ze Zmartwychwstałym.

To klucz do sześćdziesięciostronicowego tekstu, który – jak mówił papież – trzeba najpierw przemodlić, przemyśleć, a potem wprowadzić w życie. Najpierw jednak trzeba się zainteresować jego treścią. Owoc blisko czterech tygodni słuchania Ducha Świętego i drugiego człowieka możemy niestety wyrzucić do kosza. Po cóż zmieniać cokolwiek? Po co próbować kogokolwiek usłyszeć? Po co naśladować Boga, który zstępuje do człowieka i wyrusza z nim w drogę?

To niewygodne. I wieje... Za duży wiatr na moją wełnę...

Niech was nie zniechęcają słabości, kruchość i grzechy – piszą ojcowie synodalni. Niech więc nas nie zniechęcą słabości, kruchość i grzechy tych wszystkich, którzy będą chcieli “utopić” ten dokument w bezwartościowych dywagacjach.

Pomóżmy światu powstać i skierować spojrzenie ku miłości, dobru i pięknu.

Mam nadzieję, że szybko będziemy mogli przeczytać tłumaczenie dokumentu na język polski. Na szerszą refleksję nad jego treścią zapraszam jutro.

Przeczytaj:

• Kościół jest wam matką, nie opuści was (List ojców synodalnych do młodych)
• Wysłuchać, stawać się bliskimi i świadczyć radość Jezusa (Homilia papieża Franciszka na zakończenie Synodu)
• Obrady synodu czasem "pociechy i nadziei" (Rozważanie papieskie przed modlitwą na Anioł Pański, 28.10.2018)
• #Synod2018 dzień po dniu