O nowe bodźce duchowe i apostolskie

Publikujemy tekst pożegnalnego przemówienia Papieża:

Panie Prezydencie Republiki,
Szanowni przedstawiciele władz,
Umiłowani Bracia w biskupstwie,
Drodzy Przyjaciele,

Na zakończenie mojej wizyty odżywa we mnie głębia tak wielu chwil, przeżytych w czasie tej pielgrzymki do Portugalii. Zachowuję w duszy serdeczność waszego, pełnego miłości przyjęcia, w formie tak gorącej i spontanicznej, dzięki której umacniają się więzy wspólnoty z grupami ludzkimi, z którymi mogłem się zetknąć, oraz zaangażowania, które oznaczało przygotowanie i realizację programu duszpasterskiego.

W chwili pożegnania wyrażam wszystkim swą szczerą wdzięczność: Panu Prezydentowi Republiki, który zaszczycił mnie swoją obecnością od czasu, gdy tu przybyłem, mym Braciom Biskupom, z którymi odnowiłem głęboką jedność w służbie Królestwa Chrystusowego, Rządowi oraz wszystkim władzom cywilnym i wojskowym, które poświęcały się z widocznym oddaniem przez całą tę podróż. Życzę im wszystkiego najlepszego! Środki społecznego przekazu pozwoliły mi dotrzeć do wielu osób, z którymi nie mogłem mieć kontaktu z bliska. Również im jest bardzo wdzięczny.

W godzinie pożegnania pozdrawiam wszystkich Portugalczyków, katolików i nie tylko ich, mieszkających tu mężczyzn i kobiety, nawet jeśli tu się nie urodzili. Niech nieustannie wzrasta wśród was zgoda, mająca zasadnicze znaczenie dla mocnej więzi i będąca drogą konieczną do stawiania czoła, w poczuciu wspólnej odpowiedzialności, stojącym przed wami wyzwaniom. Niech ten sławny Naród nadal przejawia wielkość ducha, głębokie poczucie Boga, solidarne otwarcie, kierowane przez zasady i wartości naznaczone humanizmem chrześcijańskim. W Fatimie modliłem się za cały świat, prosząc, aby przyszłość przyniosła jak najwięcej braterstwa i solidarności, więcej wzajemnego szacunku oraz odnowione ufność i zaufanie do Boga, naszego Ojca, który jest w niebie.

Z radością byłem świadkiem wiary i pobożności portugalskiej wspólnoty kościelnej. Mogłem się przekonać o entuzjastycznej energii dzieci i młodzieży, o wiernym przywiązaniu kapłanów, diakonów i osób zakonnych, o duszpasterskim oddaniu biskupów, o woli poszukiwania prawdy i piękna, widocznym w świecie kultury, o twórczym duchu pracowników duszpasterstwa społecznego, o tętniącej wierze wiernych w diecezjach, które odwiedziłem. Pragnę, aby moja wizyta pobudziła do nowych bodźców duchowych i apostolskich. Niech Ewangelia zostanie przyjęta w swej całości i świadczona z pasją przez wszystkich uczniów Chrystusa, aby jawiła się jako zaczyn prawdziwej odnowy całego społeczeństwa!

Niech na Portugalię oraz na wszystkich jej synów i córki zstąpi moje błogosławieństwo apostolskie, niosące nadzieję, pokój i odwagę, o które proszę Boga za wstawiennictwem Maryi z Fatimy, do której zwracacie się z taką ufnością i mocną miłością. Kroczmy nadal w nadziei! Amen!