14 sierpnia przypada 15. rocznica śmierci poety Czesława Miłosza, laureata literackiej Nagrody Nobla z 1980 r., autora m.in. "Zniewolonego umysłu", "Rodzinnej Europy" i "Traktatu moralnego".

GN 32/2019 DODANE 08.08.2019 AKTUALIZACJA 13.09.2019

Czarodziejski rejestr

Wiersze zmarłego przed piętnastu laty Czesława Miłosza pełne są czystej, szczerej i żarliwej wiary. Nawet jeśli u progu tej twórczości stoi bunt, a wątpliwości i sprzeczności szarpią nią do samego końca. »

więcej »

"Nie był autorem igraszek słownych, był poetą myśli trudnej, potykającej się nieustannie o sprawy dla życia naszego główne: sprawę Boga i wiary, sprawę rozumu i miłości, sprawę narodu, o pytania nierozstrzygalne prawie" - mówił o Miłoszu filozof Leszek Kołakowski. Dla ks. Adama Bonieckiego Miłosz był nauczycielem wiary. "Chociaż może to się wydać dziwne - dla mnie był nauczycielem wiary od momentu, kiedy przeczytałem już bardzo dawno temu jego »Wiarę, Nadzieję i Miłość« - niebywale głębokie i mądre, aż po »Traktat Teologiczny«" - podkreślał ks. Boniecki.

Czesław Miłosz urodził się 1911 r. w Szetejniach na Litwie. Szkolną i uniwersytecką młodość spędził w Wilnie, gdzie był współzałożycielem grupy poetyckiej "Żagary". Pierwszy tom poezji "Poemat o czasie zastygłym" wydał w 1933 r. Niechęć do polskiego nacjonalizmu, którą Miłosz przejawiał całe życie, zrodziła się właśnie w czasach studiów, kiedy poeta był świadkiem brutalnych akcji Młodzieży Wszechpolskiej, getta ławkowego. Przed wojną ukazał się jeszcze tomik "Trzy zimy".

GN 27/2017 DODANE 06.07.2017

Zaufaj pierwszemu kamieniowi

W dworze Miłosza w Krasnogrudzie, niby na obrzeżach kraju, a w małym centrum świata, Małgorzata i Krzysztof Czyżewscy uczą, jak budować niewidzialne mosty. »

więcej »

W 1937 r. Miłosz przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w Polskim Radiu. Prof. Włodzimierz Mędrzecki przypomniał w wywiadzie dla PAP, że "pochodzący z Wilna Czesław Miłosz był katastrofistą". "Ale pamiętajmy, że ów katastrofizm uprawiał w Warszawie. Wydaje się, że raczej nie przeczuwano katastrofy na miarę tej, która nastąpiła w 1939 r." - dodawał.

Okupację Miłosz przetrwał w Warszawie, pracował jako woźny w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego, dzięki tej posadzie miał nieograniczony dostęp do księgozbioru. W tym czasie powstawały wiersze, które znalazły się w tomikach "Wiersze", "Równina", "Pieśń niepodległa", a także w opublikowanym w 1945 r. "Ocaleniu".