Kto się boi Szeptyckiego?

Rocznicę urodzin metropolity Szeptyckiego próbowano uczynić świętem w wymiarze ogólnoukraińskim. Jednak 7 lipca br. większość deputowanych w Najwyższej Radzie Ukrainy odrzuciła projekt uchwały o obchodach 145-lecia urodzin greckokatolickiego metropolity Andreja Szeptyckiego (1865-1944) na poziomie ogólnopaństwowym. Wniosek poparło zaledwie 171 deputowanych.

Zdaniem trzech deputowanych, autorów projektu uchwały, Jarosława Kiendziora, Iwana Stojki i Wołodymyra Karpuchy, którzy reprezentują Naszą Ukrainę-Samoobronę Ludową, Andrzej Szeptycki jest wybitną postacią w historii Ukrainy XIX-XX w. oraz „człowiekiem, który stał pomostem między zachodnim i wschodnim Kościołem, popierał odnowienie państwa ukraińskiego, troszczył się o rozwój kultury i duchowości ukraińskiej”. W uchwale zaznaczono, że ostatnio Ukraiński Kościół Greckokatolicki, który od 1956 r. prowadzi proces beatyfikacyjny Andrzeja Szeptyckiego, dołożył wielu starań dla popularyzacji tej postaci poprzez konferencje naukowe, wydanie jego książek, odsłonięcie pomników, a nawet film fabularny. Zaproponowano, aby rocznicę urodzin metropolity Szeptyckiego obchodzić od lipca do grudnia na terenie całej Ukrainy.

Innego zdania są przeciwnicy uchwały, którzy obwiniają greckokatolickiego hierarchę o kolaborację z nazistami podczas II wojny światowej i udział ówczesnego duchowieństwa unickiego w działalności Ukraińskiej Powstańczej Armii. Odpowiadając na te zarzuty Arsenij Jaceniuk, lider partii Front Zmian w artykule „Kto i dlaczego boi się Szeptyckiego?” zaprzecza tym oskarżeniom. Przypomina, że w obronie Żydów metropolita wysłał list do samego Heinricha Himmlera i był przeciwnikiem zaangażowania policji ukraińskiej w akcje eksterminacyjne.

We Lwowie dobiega końca konkurs na pomnik metropolity Szeptyckiego, który będzie wzniesiony obok greckokatolickiej katedry św. Jura (Jerzego).

Urodzony 29 lipca 1865 r. w Przyłbicach k. Jaworowa Roman Maria Aleksander Szeptycki był synem hrabiego Jana Kantego Remigiana Szeptyckiego (1836-1912) i Zofii Ludwiki Cecylii Konstancji Szeptyckiej, hrabianki Fredro (1837-1904), córki Aleksandra Fredry. Studiował prawo na uniwersytetach we Wrocławiu i Krakowie.

29 maja 1888 r. wstąpił do greckokatolickiego zakonu bazylianów w Dobromilu i przyjął zakonne imię Andrzej. Święcenia kapłańskie przyjął 3 września 1892 r. w Przemyślu z rąk biskupa Julijana Pełesza. 2 lutego 1899 r. został mianowany biskupem ordynariuszem stanisławowskim (sakrę przyjął 13 września 1899 r.), a 31 października 1900 r. został mianowany przez papieża Leona XIII metropolitą halicko-lwowskim (urząd objął 17 stycznia 1901 r.). Zmarł we Lwowie 1 listopada 1944, a jego ciało złożono w katedrze św. Jura.