Chrześcijanin do bicia

Był on jednym z uczestników i prelegentów sympozjum na temat fobii i dyskryminacji religijnych w świecie, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru śródziemnomorskiego. Odbywało się ono w miniony weekend w Madrycie, a jego organizatorem była szkoła dyplomatyczna hiszpańskiego MSZ. Wzięli w nim udział naukowcy, prawnicy i dyplomaci różnych krajów, w tym Jordanii, Maroka i Izraela.

Introvigne zauważa, że niemal każdego dnia mamy do czynienia z konfliktami religijnymi o zróżnicowanym podłożu, codziennie ktoś pada ich ofiarą. Dogłębne studia przeprowadzane w różnych ośrodkach są zgodne co do tego, że 75 proc. ofiar przemocy i dyskryminacji religijnej stanowią chrześcijanie. Zaskakujące w tym kontekście jest milczenie o tym fakcie wielkich mediów międzynarodowych. Jednocześnie wskazuje on na osiągnięcia dyplomacji watykańskiej, która przy wsparciu niektórych krajów doprowadziła do pewnej poprawy stanu prawnego. W niektórych krajach islamskich przejście na chrześcijaństwo nie jest już przestępstwem. Jednocześnie, pomimo zapewnienia swobody kultu często nadal obowiązuje zakaz przepowiadania Ewangelii i prowadzenie przez Kościół swej misji, a ustawy sprzyjające wolności religijnej nie zawsze są konsekwentnie stosowane.

Włoski badacz nowych ruchów religijnych przytoczył przedstawiony na madryckim sympozjum przypadek syryjskiego pilota wojskowego, który zwrócił się o azyl polityczny we Francji. Pomimo, iż syryjskie ustawodawstwo uznaje teoretycznie wolność religijną, po przejściu na chrześcijaństwo w krótkim czasie utracił on pracę, żonę a nawet wszystkie zęby, ponieważ został pobity przez kolegów wojskowych, usiłujących zmusić go do zaprzeczenia nawróceniu na chrześcijaństwo. Przypominając sytuacje jakie mają miejsce w Pakistanie, zauważył ponadto, że nawet jeśli prawo nie zabrania formalnie przejścia z islamu na inną religię, to istnienie zapisów przewidujących ciężkie kary za bluźnierstwo przeciw Mahometowi sprawia, że każdy gest nowonawróconego może być potraktowany jako przestępstwo surowo traktowane przez sądy.

Massimo Introvigne zauważa, że także w Europie Zachodniej mają miejsce przypadki nietolerancji i dyskryminacji wobec chrześcijan. Nie można ich oczywiście porównywać z prześladowaniami w niektórych krajach islamskich. Tym niemniej na przykład w Hiszpanii młodzieżówka socjalistyczna rozpowszechniała reklamy wyszydzające konsekrację Ciała i Krwi Pańskiej, aby propagować prezerwatywy, z podpisem naigrawającym się z liturgii katolickiej. Kampania ta została powstrzymana dzięki protestom międzynarodowych organizacji chrześcijańskich. Jednak zwraca on uwagę, że przejawem dyskryminacji jest także opieszałość wymiaru sprawiedliwości, kiedy analogiczne obelgi innych wyznań rozpatrywane są znacznie sprawniej niż w przypadku chrześcijan. Natomiast media traktują skargi chrześcijan jako zamach na wolność słowa. Mamy też do czynienia z przypadkami znaczenie poważniejszymi – zauważa Introvigne – kiedy chrześcijanie tracą pracę z powodu sprzeciwu sumienia, które nie zawsze jest uznawane przez prawo, czy też z powodu wyrażania opinii niepoprawnych politycznie dotyczących kwestii życia i rodziny.

W obliczu zagrożenia praw chrześcijan konieczne są działania dyplomatyczne, biorąc pod uwagę fakt, że wolność religijna jest kamieniem węgielnym, na którym budowane są wszelkie pozostałe prawa człowieka. Nie wolno jej mylić z relatywizmem czy indyferentyzmem religijnym. Wolność religijna musi dotyczyć nie tylko mniejszości. „Istnieją także prawa większości, o których nazbyt często zapomina się w niektórych krajach europejskich, o uznaniu ich tożsamości i historii. W Europie dzieje te są powiązane ściśle z chrześcijaństwem. Kto zaprzecza chrześcijańskim korzeniom Europy już przygotowuje dyskryminację chrześcijan” – stwierdza w nawiązaniu do madryckiego sympozjum Massimo Introvigne.