Liturgię, połączoną z obrzędem święceń, koncelebrowali biskupi-seniorzy: Quilmes – Luis Teodórico Stöckler i Río Gallegos – Juan Carlos Romanín oraz liczni księża z diecezji Quilmes.

Diócesis Quilmes Ordenación sacerdotal de Roberto Wright

We wprowadzeniu do uroczystości bp Tissera zapewnił nowego kapłana, że Kościół tutejszy „cieszy się” z tego powodu, dodając, że „twoi bracia księża przyjmują cię z radością”. Nawiązując do posługi diakona stałego, którą pełnił on wiele lat przed swymi święceniami, biskup oświadczył, że również „twoi towarzysze na długiej drodze diakonijnej są głęboko uradowani i wdzięczni Bogu” za tę uroczystość.

W kazaniu główny celebrans wskazał, iż „bycie kapłanem będzie połączone z cierpieniem z Jezusem, noszeniem Jego ran odciśniętych na naszym życiu, z umieraniem z Nim, gdy oddawał On swoje życie”. Kaznodzieja wspomniał o pierwszym powołaniu Bożym w życiu neoprezbitera – do małżeństwa, „we wzajemnym oddawaniu się sobie, idąc za Nauczycielem w służbie w codziennej pracy i na rzecz wspólnot”. Zwrócił uwagę, że „z tej miłości małżeńskiej narodziły się te dzieci, które teraz ci towarzyszą: Noelia, Roberto, Esteban, María de los Ángeles i Alejo”.

Dodał, że „twoja zmarła żona Perla Noemí wykuwała w tobie miłość człowieka, który oddaje się cały innym a twoje dzieci ukształtowały cię jako opatrznościowego ojca oraz jako pracownika wiernego, pełnego poświęcenia i odpowiedzialnego”. A w miejscach pracy ks. Wright umiał „zyskać szacunek i być cenionym przez swych kolegów i przełożonych, dzieląc się wielkodusznie i twórczo swymi darami”.

Biskup podziękował także obecnej na Mszy sędziwej matce neoprezbitera Casimirze Gómez, która – jak zaznaczył – „przekazała mu, dzięki swej miłości macierzyńskiej i głębokiej wierze, istotę Ewangelii”.

Wyraził ponadto wdzięczność kapłanom-formatorom, m.in. ks. Miguelowi Hrymaczowi, który jako pierwszy rozeznał powołanie w przyszłym duchownym, oraz tym wszystkim, którzy mu towarzyszyli w okresie przygotowań do kapłaństwa.

Szczególną chwilą w czasie obrzędu święceń było wręczenie neoprezbiterowi – po nałożeniu nań rąk przez głównego celebransa i koncelebransów – szat kapłańskich przez jego dzieci i wnuki.

Przed zakończeniem Mszy ks. Wright podziękował obu biskupom ze swej diecezji: obecnemu i seniorowi, pozostałym kapłanom i tym wszystkim, którzy towarzyszyli mu na drodze do kapłaństwa, a także trzem wspólnotom parafialnym, w których posługiwał wcześniej jako diakon stały. Oddzielnie wyraził wdzięczność swej zmarłej małżonce, jak również swym dzieciom.