Jakie zdjęcia i twarze mnie przekonują? Uśmiechnięte albo i całkiem poważne, ważne że w obu przypadkach na pierwszy rzut oka można odróżnić czy to uśmiech albo powaga udawana, czy prawdziwa. Myślę że większość z nas potrafi to ocenić bez trudu, mamy pewnie te naturalne instynkty obronne, kiedy obserwacja innego osobnika już z daleka pozwala nam ocenić stopień zagrożenia z jego strony. Bywają tacy z ponadprzeciętnie rozwiniętą mimikrą, ale to bardzo trudna sztuka, na wszelki wypadek trzeba stosować ograniczone zaufanie jak na drodze. Przekonują mnie też zdjęcia gdzie w oczach widać błysk pasji - zawodowej, społecznej, osobistych zainteresowań, także odwagi, poszukiwania i głoszenia prawdy, a w przypadku Kobiet - naturalnego dobra, delikatności i Miłości. To rzeczy nie do podrobienia. Co do faktu, że uśmiech i pogoda wywołuje analogiczne i pozytywne reakcje innych ludzi, to pełna zgoda i każdemu to polecam. Sam jestem jak mi się zdaje pesymistą i ponurakiem, na pierwszy rzut oka nie promienieję uśmiechem, ale to może tylko postawa obronna. Sam się sobie dziwię że jednak potrafię odnosić się do ludzi z pogodą, humorem i optymizmem, jeśli tylko zobaczę w ich twarzy coś co nie zapowiada automatycznego z ich strony odrzucenia. Sam nie lubię sprawiać innym przykrości, także swoją miną, choć nie zawsze potrafię się pierwszy uśmiechnąć czy wyciągnąć rękę. Wielu z nas czeka choćby na jakiś minimalny gest otwarcia i gotowych jest go stokrotnie odwzajemnić - więc spróbujmy popracować nad tym, by go okazywać kiedy tylko to możliwe, sądzę że naprawdę warto.