Sosnowiec: Ksiądz, w którego mieszkaniu zmarł mężczyzna, był pod wpływem mefedronu
Ustawa uznającą śląski za język regionalny przyjęta przez Sejm
Za głosowało 236 posłów, przeciwko było 186, a 5 wstrzymało się od głosu.
Nie bój się, Kościele. Rozmowa o terapii osób skrzywdzonych
Co powiedziałby terapeuta Kościołowi, gdyby on, jako pacjent, zawitał w jego gabinecie?
I tak: "[Św. Franciszek] ...nie walczył o równość społeczną, tylko uczynił Boga centrum swojego życia. Ubóstwo nie było dla niego celem, lecz sposobem życia, który odczytał osobiście z Ewangelii."
Święty Franiciszek nie mógł walczyć o równość społeczną, bo nie znał tych terminów, bowiem w przyszłości dopiero ruchy wyzwoleńcze spod panowania religijnego zaczęły powstawać.
Jako wierzący, Franciszek oczywiście miał w centrum Boga, to nic dziwnego, z tym że gdy siłowo wmawiano ludziom to centrum, świat nie stał się lepszy, sprawiedliwy i doskonalszy. To Pan powinien wiedzieć już dawno. Każdy sposób na życie jest, również ubóstwo aż do zagłodzenia (a tak było), jest wyborem indywidualnym.
Jak Pan sobie wyobraża, że gdyby ludzie idąc dokładnie śladami Franciszka z Asyżu w ubóstwo, to mielibyśmy dziś olbrzymie obszary nędzy. To jest jakiś absurd. W tamtych czasach umartwianie się dla chwały bożej było normą, bowiem życie na ziemi nie było warte, żadne dążenie do szczęścia, a jedynie w tej nędzy po śmierci czekała człowieka w niebiesiech kraina szczęścia obok Najwyższego. Jest to coś niesamowitego...
Proponuję zatem Panu aby świadomie popadł w ubóstwo materialne, a wtedy w wizjach z głodu ujrzy światło nieba.
Franciszek działał jedynie dwa lata w wieku 42-44 lat, przedtem jego życie było niezwykle burzliwe, to tak dla informacji. Chwalebne jest to, że zajął się ludźmi w potrzebie, a także to, że uznał, żę zwierzęta też są boże i przemawiał do nich.
I tak: "[Św. Franciszek] ...nie walczył o równość społeczną, tylko uczynił Boga centrum swojego życia. Ubóstwo nie było dla niego celem, lecz sposobem życia, który odczytał osobiście z Ewangelii."
Święty Franiciszek nie mógł walczyć o równość społeczną, bo nie znał tych terminów, bowiem w przyszłości dopiero ruchy wyzwoleńcze spod panowania religijnego zaczęły powstawać.
Jako wierzący, Franciszek oczywiście miał w centrum Boga, to nic dziwnego, z tym że gdy siłowo wprowadzano ludziom to centrum, świat nie stał się lepszy, sprawiedliwy i doskonalszy. To Pan powinien wiedzieć już dawno. Każdy sposób na życie, również ubóstwo aż do zagłodzenia się (a tak było), jest wyborem indywidualnym.
Jak Pan sobie wyobraża, że gdyby ludzie idąc dokładnie śladami Franciszka z Asyżu w ubóstwo, to mielibyśmy dziś olbrzymie obszary nędzy. To jest jakiś absurd. W tamtych czasach umartwianie się dla chwały bożej było normą, bowiem życie na ziemi nie było nic warte, żadne dążenie do szczęścia, a jedynie w tej nędzy po śmierci czekała człowieka w niebiesiech kraina szczęścia obok Najwyższego. Jest to coś niesamowitego...
Proponuję zatem Panu aby świadomie popadł w ubóstwo materialne, a wtedy w wizjach z głodu ujrzy światło nieba.
Franciszek działał jedynie dwa lata w wieku 42-44 lat, przedtem jego życie było niezwykle burzliwe, to tak dla informacji. Chwalebne jest to, że zajął się ludźmi w potrzebie, a także to, że uznał, iż zwierzęta też są boże i przemawiał do nich.
Po pierwsze. "I nowy papież będzie przede wszystkim w tym podobny do swego nowego patrona – też katolika. To wielu rozczaruje, ale wszystkim posłuży."
Często pisze Pan bardzo trafnie, ale przyznam, że denerwuje mnie Pana postawa "ex cathedra". Skąd Pan może wiedzieć, jaki będzie Papież, komu posłuży, a komu nie? Cięzko jest wyrokować po tygodniowym pontyfikacie i kilku gestach, jaki jest/będzie papież. Ratzinger był określany jako panzer-kardinal, a jako papiez okazał się wyjątkowo potulny, spokojny, wręcz czasem zawstydzony.
Po drugie - a propos homoseksualistów. Nie orientuje się Pan, czy istnieją duszpasterstwa dla osób z problemem homoseksualnym? Istnieją duszpasterstwa dla rozwodników, osób uzależnionych od seksu, prostytutek, ale czy istnieje jakas formacja, która przez modlitwe i regularne spotkania z duszpasterzami, psychologami pomogłaby wyjść z tego problemu (są przecież dowody, że udało się "wyleczyć" z homoseksualizmu i nie sa to pojedyncze przypadki). Uderza mnie w Pana felietonach ogromna dawka niechęci do kogokolwiek o innym podejściu. Jest masa osób, które swoje skłonności okresla jako "problem" i nie ulega lobbyingowi, który mówi, że "homo jest normalne, a nawet lepsze", przez to szukają pomocy - często przy kościele. Ozekując jednak dobrego słowa, spotkania, szczerej rozmowy, spotykają się z dośc mocnymi tekstami, takie jak Pańskie (gdzie praktycznie zawsze jakąs uszczypliwośc musi Pan dodać".
Może nie do końca rozumiem Pana ironię czy styl, niemniej wydaje mi sie, że zbyt często potępia Pan grzech wraz z grzesznikiem. Tymczasem sam kard. Bergoglio powiedział niegdyś, że osoby homoseksualne to też dzieci Boże i naszym obowiązkiem jest naszych bliźnich kochać - oczywiście w rozumieniu ewangelicznym.
Dużo błogosławieństwa. Pozdrawiam
Popieram panskie teksty, panie Franciszku. To jest zawsze pierwsza rzecz, jaka czytam otwierajac goscia. Biada nam, gdy zabraknie nam w Kosciele tego radykalizmu.
I tak: "[Św. Franciszek] ...nie walczył o równość społeczną, tylko uczynił Boga centrum swojego życia. Ubóstwo nie było dla niego celem, lecz sposobem życia, który odczytał osobiście z Ewangelii."
Święty Franiciszek nie mógł walczyć o równość społeczną, bo nie znał tych terminów, bowiem w przyszłości dopiero ruchy wyzwoleńcze spod panowania religijnego zaczęły powstawać.
Jako wierzący, Franciszek oczywiście miał w centrum Boga, to nic dziwnego, z tym że gdy siłowo wprowadzano ludziom to centrum, świat nie stał się lepszy, sprawiedliwy i doskonalszy. To Pan powinien wiedzieć już dawno. Każdy sposób na życie, również ubóstwo aż do zagłodzenia się (a tak było), jest wyborem indywidualnym.
Jak Pan sobie wyobraża, że gdyby ludzie idąc dokładnie śladami Franciszka z Asyżu w ubóstwo, to mielibyśmy dziś olbrzymie obszary nędzy. To jest jakiś absurd. W tamtych czasach umartwianie się dla chwały bożej było normą, bowiem życie na ziemi nie było nic warte, żadne dążenie do szczęścia, a jedynie w tej nędzy po śmierci czekała człowieka w niebiesiech kraina szczęścia obok Najwyższego. Jest to coś niesamowitego...
Proponuję zatem Panu aby świadomie popadł w ubóstwo materialne, a wtedy w wizjach z głodu ujrzy światło nieba.
Franciszek działał jedynie dwa lata w wieku 42-44 lat, przedtem jego życie było niezwykle burzliwe, to tak dla informacji. Chwalebne jest to, że zajął się ludźmi w potrzebie, a także to, że uznał, iż zwierzęta też są boże i przemawiał do nich.
A ten fragment: " Święty Franciszek był zupełnie inny niż jego wyobrażenie w głowach lewicowo wrażliwych. Nie walczył o równość społeczną, tylko uczynił Boga centrum swojego życia. Ubóstwo nie było dla niego celem, lecz sposobem życia, który odczytał osobiście z Ewangelii. Nie oznaczało to nędzy – oznaczało zaufanie. Święty z Asyżu pokazał, że gdy Jezus mówi „Nie troszczcie się o to, co macie jeść i pić”, to znaczy, że sam się zatroszczy. I na jego przykładzie ludzie zobaczyli, że tak się właśnie dzieje.
Franciszek nie był pacyfistą, bo nie pokój był jego bogiem, lecz Bóg, który daje pokój, jakiego świat dać nie może. Nie był też ekologiem w potocznym rozumieniu, bo stworzenie budziło jego zachwyt ze względu na Stworzyciela, a nie samo dla siebie. Franciszek naprawił Kościół nie przez to, że był działaczem, lecz dlatego, że realizował to, o co go prosił Bóg."
Po prostu to jest trafienie w 10.
Czasami mam wrażenie, że niektórzy w ogóle nie potrafią zrozumieć felietonów pana Franciszka.
Dotychczasowe felietony redaktora Kucharczaka, bo może po wyborze Papieża Franciszka sie to zmieni, cechowała jedna rzecz. Swoje racje i oceny redaktor artykułował bezkompromisowo i zdecydowanie, jako jedynie słuszne i bezdyskusyjne. Przy okazji "swoje racje" i krzewienie wartości chrześcijańskich odbywało sie moim zdaniem z brakiem poszanowania dla tych wartości, oraz brakiem dobroci i miłości wobec bliźniego, o co teraz apeluje i tak rozpoczął swój pontyfikat Papież Franciszek.
Już od pierwszych chwil Papież pokazuje jak można i należy dziś światu podawać Chrystusową prawdę. Jak dobrocią i miłosierdziem należy miłować, zwłaszcza nieprzyjaciół. Tych oczywistych oczywistości wszyscy musimy sie uczyć, a redaktor Kucharczak, z uwagi na większą odpowiedzialność szczególnie.
Ludzie są różni, ale dobrze, żeby każdy był sobą bez względu na okoliczności. Papież Franciszek pozostał po konklawe sobą, niech i redaktor Franciszek też po tym konklawe pozostanie sobą. Jest naprawdę dobry w tym, co robi :)
Moim zdaniem dziennikarze mają prawo zdecydowanie, bezkompromisowo itd. pisać swoje teksty. Nie widzę nic w tym złego. Mają swoje zdanie i mają prawo dzielić się nim w swoich felietonach i w ogóle. Nie muszą oczywiście się każdemu podobać te teksty.
Jakoś nie wpadły mi w oko jak dotąd felietony, w których pan Franciszek pisał bez dobroci, miłości i w dodatku z brakiem poszanowania wartości chrześcijańskich. To w ogóle już przesada. Nawet jak czasem jakiś felieton jest napisany w ostrzejszym tonie to na pewno nie bez miłości itd.
Wierz mi Johannes nie czytałabym tych felietonów gdyby to wszystko co zarzucasz panu Franciszkowi było prawdą. Trzymałabym się z dala od nich bo nie lubię takich artykułów.
Za to w innych gazetach można przeczytać takie felietony, artykuły, w których rzeczywiście brak szacunku i miłości wobec innych.
Papież postępuje i zaczął swój pontyfikat inaczej. Jestem pod wrażeniem, mimo oczywistości.
A ty o papieżu piszesz jakbyś nie miał nic innego do napisania.
Papież Franciszek jest wspaniałym człowiekiem i zapewne wiele dobrego się podczas tego pontyfikatu wydarzy. Ale nie wiem czy będzie tak jak co poniektórzy myślą.
Myślę, że jako papież powie coś czasem ostrzejszego jak będzie trzeba.
Sam Jezus ukręcił sobie bicz i gwałtownie rozpędził kupców ze świątyni jak było trzeba.
Widzę, że nie zrozumiałas przykładu Papieża, ktory wskazałem. Raz jeszcze więc napiszę, że chodzi o to, że Papież Franciszek już pokazał, jak można i należy dziś światu podawać Chrystusową prawdę. Jak dobrocią i miłosierdziem należy miłować, zwłaszcza nieprzyjaciół. To będzie zapewne normą w Jego posłudze i postępowaniu wobec innych. Nie dostrzegam tej normy w wielu felietonach redaktora.
Nie prosiłem cię o dyskusję.
Nie można nienawidzieć drugiego człowieka, kochając Chrystusa. Więc w Wielkim Tygodniu te insynuacje zostaw na boku, bo grzeszysz oskarżając bezpodstawnie. Krytyka jest troską, ta publiczna troską o dobro wspólne.
Nie znam osobiście Piotrap, choć wiele jego poglądów podzielałem.
Zastanawiam się właściwie na czym faktycznie polega według Ciebie ten brak dobroci i miłosierdzia u pana Kucharczaka.
Co do komentarza @Zar - nie wiem czy jest piotrp (mało mnie to obchodzi), ale myślę, że jest tak jak Zar napisał. Masz jakąś taką obsesję na punkcie pana Franciszka. Zresztą Johannes nie Ty jeden.
Odpisałem na nieprawdziwy wpis forumowicz "Zar", ale odpowiedź się nie ukazała.
Może lepiej podaj konkrety (konkretne zdania z felietonów i w miarę możliwości numery GN bądź daty w którym te felietony są), które by świadczyły o tym, ża felietony pana Franciszka są pisane bez dobroci i miłosierdzia itd. Bo ja absolutnie nie mogę się z Tobą zgodzić. Może coś przeoczyłam? W co jednak wątpię.
Naprawdę bym nie czytała tych felietonów gdyby było prawdą to co zarzucasz panu Franciszkowi.
Myślałam, że się nie zapisał ten pierwszy i napisałam drugi.
Raz jeszcze powtórzę, co napisałem do @Zara, że często krytyka wypływa z troski o dobro, a publiczna z troski o dobro wspólne. Można bronić wartości chrześcijańskich, jak czyni to Papież Franciszek, a wcześniej kardynał Bergoglio z miłością i dobrocią, zwłaszcza wobec nieprzyjaciół. I można bronić wartości chrześcijańskich, jak czyni to często moim zdaniem redaktor Franciszek, bijąc krzyżem i Chrystusem po oczach i rozstawiając innych po kątach.
W pierwszym przypadku standardem w relacjach między ludźmi jest pokora i równości wobec Stwórcy, a w drugim pychy i racji tylko po jednej stronie. Różnica postaw i dany przykład, ma wpływ na postrzeganie wiary przez innych.
Proszę o konkrety. Napisz mi przykładowe zdania z felietonów, w których pan Kucharczak "bije krzyżem i Chrystusem po oczach" (cokolwiek to znaczy) i rozstawia po kątach kogoś.
Może pan Franciszek nie jest identyczny jak papież, ale nie robiłabym z pan Franciszka jakiegoś łajdaka. Pan Franciszek pisze felietony - powiedzmy - z pazurem, ale bez przesady.
??? A czy Ciebie ktoś prosił o dyskusję?
Czy to Twój prywatny portal, że mają się odzywać tylko Ci których Ty prosisz o dyskusję? Skoro się odzywasz na publicznym forum, to musisz się liczyć z tym, że ktoś na Twoją pisaninę zareaguje nie czekając na Twoje pozwolenie.
Widzisz, już od pierwszych chwil papież Franciszek pokazuje, jak można dziś światu podać Chrystusową prawdę, miłością i dobrocią. A Ty, zamiast brać przykład, walisz w redaktora Kucharczaka, piszesz o nim kłamliwie, a gdy Cię proszą o podanie przykładu rzekomo niechrześcijańskich tekstów, wtedy nie masz nic do powiedzenia, poza dalszymi atakami.
gdybyś czytał wpisy ze rozumieniem, to byś zauważył, że moja odpowiedź: "nie prosiłem cie o dyskusje", była reakcja na wpis @Zara, że "szkoda tracić czasu na rozmowę ze mną".
Nigdzie nie napisałem też, że redaktor pisze antychrześcijańskie teksty. Razi mnie forma krzywienia tych wartości. Zdecydowanie bardziej mi odpowiada postawa Papieża, gdzie widać prymat miłosierdzia nad sprawiedliwościa.
Masz rację, że portal jest ogólnie dostępny. Niektórzy jednak się wymądrzają i udają, że znają sie na wszystkim i swoje "trzy grosze" musza wepchnąć w każdą dyskusję. Jednym z nich jest niejaki JacekNowak.
Myślę, że sprawiedliwość jest również ważna jak miłosierdzie.
Co więcej myślę, że na prawdziwe miłosierdzie stać prawdziwe sprawiedliwych.