Prymas na Wielkanoc: Są w nas wielkie pokłady dobra i miłości

W orędziu Ksiądz Prymas zachęcał Polaków, by poddali się urokowi świąt Zmartwychwstania. Podkreślał, że Wielkanoc to nie tylko święto przeżywane radośnie raz do roku, lecz Pascha, która wciąż towarzyszy ludzkości. Prawda o zmartwychwstaniu Jezusa jest głęboko zakorzeniona w dzieje ludzkości. - Pascha jest trwaniem, przechodzeniem z wczoraj do dzisiaj, z dzisiaj ku przyszłości - tłumaczył kard. Glemp. - Cały czas ogarnięci jesteśmy tą Paschą, przemianą, i przejściem. Zwracając uwagę na miejsce, z którego przemawia, Prymas Polski powiedział, że świątynia Opatrzności Bożej - choć jest budowana przez ludzkie ręce, przybliża nam prawdę o opiekuńczości Boga, Jego czuwaniu nad światem. Kard. Glemp przypomniał długą drogę Polaków do wolności. Wspomniał też czas choroby i śmierci Jana Pawła II, kiedy to Ojciec Święty pokazał rodakom, ale i całemu światu, że potrafią jednoczyć się, współpracować i rozumieć siebie wzajemnie. Prymas wspominał także wizytę Jana Pała II w Polsce w 1987 roku. Podkreślił, że nasz kraj nie był jeszcze wtedy w pełni wyzwolony. - Przypomnijmy sobie ile radości dawało słuchanie Papieża, możliwość zobaczenia go, dotknięcia, bycia przez niego zauważonym - mówił kard. Glemp. Zwrócił uwagę, że Jan Paweł II był przedstawicielem Jezusa Chrystusa, uczył nas o Zmartwychwstaniu Pana. Kard. Glemp zachęcał, byśmy także współcześnie szukali w sobie jedności, radości i poczucia, że idziemy dobrą drogą. - Patrząc na rzeczywistość dzisiejszą, nie traćmy tego wielkiego przeświadczenia i wiary, że są w nas wielkie pokłady dobra i miłości - mówił Prymas. Ks. Prymas podkreślał, że na tysiąc dobrych wypadków zdarza się jeden zły - i ten jeden jest nagłaśniany przez media. A chodzi o to, by ogrom dobroci, jaki dokonuje się za przyczyną tysięcy ludzi, wzrastał w każdym pokoleniu - tłumaczył. Na koniec wielkanocnego orędzia kard. Glemp przypomniał jeszcze o wotum narodu, jakim ma być - zgodnie z postanowieniem twórców Konstytucji 3 Maja - świątynia Opatrzności Bożej. Ona ma przypominać, że Bóg stale jest obecny w dziejach człowieka i narodu.