Biskup przyznaje się do korzystania z pomocy SB

Od "swojego" oficera dowiedział się, że zostanie biskupem. Dwa tygodnie temu w reportażu "Zakon na usługach SB", przedstawiliśmy okoliczności współdziałania w 1980 roku władz Towarzystwa Chrystusowego (TChr) z bezpieką - pisze Głos Wielkopolski. - Prześladowano nowicjuszy o antypaństwowych poglądach. Złamano powołanie zakonne, ujawniano tajemnice kościelne. Jedna z ofiar, Jan J. dopiero od nas, po 27 latach, dowiedział się, że był celem gry bezpieki prowadzonej rękami duchownych. Zachowane dokumenty tłumaczą, dlaczego zakon był tak podatny na działania SB. – Oni byli dobrze poinformowani o tym, co się dzieje w TChr – przyznaje ks. Czesław Kamiński, były generał zakonu, ale nie dopuszcza, by w zgromadzeniu byli agenci. Tymczasem z zachowanej dokumentacji wynika, że w prześladowaniu nowicjusza wykorzystano przynajmniej dwóch tajnych współpracowników. Jeden z nich, TW "Staszek" należał do ścisłych władz zgromadzenia. Informacje od niego dotyczyły decyzji kierownictwa, o których nie powiadamiano innych członków zgromadzenia. Kim był agent? Przed ponad dwoma laty jeden z poznańskich dziennikarzy był przypadkiem świadkiem rozmowy dwóch byłych funkcjonariuszy SB. Z tego co mówili, wynikało, że od dawna nie utrzymywali kontaktu. Padło pytanie: "A co robi ten, co jego zakonnik został przed sierpniem osiemdziesiątego biskupem?". Śmiali się, że dostał tylko marny medal, bo stracił swojego agenta, gdyż wysłano go z Poznania. Zyskał na tym jego szef. Miał otrzymać bardzo wysoki awans. W rozmowie nie padło żadne imię, nazwisko ani kryptonim. Treść podsłuchanego dialogu była enigmatyczna. Sprawdzenie strzępków informacji nic nie dało. W kościelnych wykazach biskupów z Poznania jest tylko jeden konsekrowany przed podpisaniem Porozumień Sierpniowych 1980 roku – bp. Stanisław Napierała. Nie mogło chodzić o niego, gdyż został on w Poznaniu aż do 1992 roku, poza tym nie był zakonnikiem. Sprawa była zagadkowa, aż do czasu, gdy podczas realizacji wniosków badawczych w IPN natrafiliśmy na akta spraw dotyczących TChr i nie uzyskaliśmy dostępu do teczek personalnych funkcjonariuszy. Relacje i dokumenty wskazują na to, że eSBecy nie fantazjowali. Okazało się, że przed Sierpniem 1980 roku oprócz ks. Stanisława Napierały powołano na biskupa jeszcze jednego kapłana z Poznania. Był nim ks. Stanisław Stefanek pełniący od 1976 roku funkcję wikariusza generalnego TChr. Duchownego natychmiast przeniesiono z Poznania do Szczecina, dlatego w kościelnych rejestrach nie figuruje jako hierarcha poznański. Z biskupem Stefankiem rozmawialiśmy w jego rezydencji w Łomży. Było to – jak nas poinformował – po sprawdzeniu przez Kościelną Komisję Historyczną dotyczących go dokumentów. – Jak te IPN-owskie rzeczy zaczęły się dziać, to zastanawiałem się, co jest w mojej teczce. Prosiłem Komisję Historyczną, by sprawdziła, czy jestem notowany w spisie TW – oświadczył duchowny. Komisja, ku zaskoczeniu biskupa, niewiele znalazła. Czy dlatego rozmawiał z nami tak swobodnie? Hierarcha nie wiedział, że istnieją dokumenty, do których kościelni badacze nie dotarli. – Miałem stałego stróża z SB, gdy byłem wikariuszem generalnym. Był kapitanem. Ja te rozmowy traktowałem z humorem. Nie przypuszczałem, by mój rozmówca brał je na poważnie – twierdzi biskup. Czy duchowny był TW "Staszkiem"? Nasuwa się to podczas analizy jednego z donosów. Agent relacjonował SB, że decyzję o odłożeniu wyrzucenia nowicjusza podjęło trzyosobowe grono – ks. Czesław Kamiński, ks. Stanisław Brzostek i ks. Stefanek. Treść raportu TW nie pozostawia wątpliwości, że był on jedną z tych trzech osób. Tylko one miały tak dokładne informacje oraz znały szczegółowe uzasadnienie podjętych decyzji.