Co zawiera nowa adhortacja?

Do afrykańskich polityków Papież apeluje o popieranie szkolnictwa i walki z analfabetyzmem, o zniesienie kary śmierci, o dobre zarządzanie państwami: respektowanie demokratycznych praw, wykluczenie korupcji, poszanowanie dobra wspólnego. Konieczna jest troska o problemy środowiska naturalnego i masowej emigracji. Pisząc o dialogu ekumenicznym, Benedykt XVI wzywa do tworzenia wspólnych stowarzyszeń, podejmujących dzieła miłosierdzia i chroniących dziedzictwo religijne wobec ekspansji autochtonicznych Kościołów afrykańskich (African Independent Churches), ruchów synkretycznych czy sekt, często „żerujących na łatwowierności” (91). Gdy chodzi o dialog międzyreligijny, zwraca uwagę na czary obecne w tradycyjnych religiach afrykańskich i związane z nimi lęki oraz na plagę „podwójnej przynależności” – łączenia chrześcijaństwa z tymi magicznymi praktykami (93). W przypadku muzułmanów wspomina ich agresywne nastawienia czy dyskryminację chrześcijan, występujące w niektórych krajach, ale zaleca szacunek dla tych czcicieli jedynego Boga, żądając jednak, by respektowali oni wolność sumienia.

W drugiej części adhortacji Africae munus, dotyczącej działalności apostolskiej, Ojciec Święty zwraca się wprost do poszczególnych członków Kościoła. Afrykańskich biskupów wzywa do świętości życia i kościelnej komunii, opierania się pokusom nacjonalizmu, jak też troski o formację wiernych. Dla wiarygodności tego, co głoszą, ich diecezje winny być „wzorcami zachowania ludzi, przejrzystości i dobrego zarządzania finansami” (104). Księży Papież zachęca, by ponad barierami plemiennymi i rasowymi dawali świadectwo życia, nie ulegali pokusie stawania się przywódcami politycznymi czy działaczami społecznymi, byli posłuszni biskupom, zachowywali celibat i żyli oderwani od dóbr materialnych. Seminarzyści, przygotowując się do kapłaństwa „bez zamykania się we własnych granicach etnicznych i kulturowych” (121), winni być równocześnie apostołami młodego pokolenia, budząc w nim powołania. Troskę o formację intelektualną i duchową Benedykt XVI zaleca też diakonom stałym, osobom konsekrowanym i katechistom. Wiernym świeckim przypomina, że są powołani do przeżywania świętości w świecie, w tym także w pracy. Ci, którzy podejmują odpowiedzialność na płaszczyźnie politycznej, społecznej czy gospodarczej, winni dobrze poznać społeczne nauczanie Kościoła.