Pierwszy pomnik Papieża w Rzymie

Osiemdziesiąte czwarte urodziny Ojca Świętego uczczono odsłonięciem pomnika dostojnego Jubilata. Pomnik autorstwa Czesława Dźwigaja został ufundowany przez państwo Rozalię i Andrzeja Dudów, właścicieli firmy „Polbau” oraz Bractwo Kurkowe z Krakowa. Dostojnych gości zebranych przed statuą, na dziedzińcu w sąsiedztwie pięknego parku, powitał ks. prałat Mieczysław Niepsuj, dyrektor Domu Polskiego. Wśród honorowych gości byli: prefekt Domu Papieskiego ks. abp Stanisław Dziwisz, nuncjusz apostolski ks. abp Józef Kowalczyk, metropolita Moskwy Tadeusz Kondrusiewicz, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski ks. abp Józef Michalik, ordynariusz tarnowski bp Wiktor Skworc, biskup polowy Wojska Polskiego ks. bp Leszek Sławoj Głódź, przewodniczący Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II ks. abp Szczepan Wesoły. Przybyli również pracownicy Kurii Rzymskiej, instytucji papieskich, polskich instytucji i zgromadzeń zakonnych w Rzymie, członkowie Koła Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II z Indonezji oraz pielgrzymi z Polski, Anglii, Francji i ze Stanów Zjednoczonych. Uroczystość zbiegła się z 60-tą rocznicą bitwy o Monte Cassino, stąd licznie przybyli kombatanci, rodziny poległych, przedstawiciele Rządu i Wojska Polskiego. Uroczystość uświetnił swoją obecnością pan prezydent Ryszard Kaczorowski oraz pani generałowa Irena Anders. Nie zabrakło również ambasadorów RP przy Stolicy Apostolskiej - pani Hanny Suchockiej i przy Kwirynale - pana Michała Radlickiego. W patriotyczno-modlitewny nastrój wprowadziła zebranych „Bogurodzica” w wykonaniu Chóru Wojska Polskiego. Słowo do zebranych wygłosił jeden z pierwszych współpracowników Jana Pawła II na Stolicy Piotrowej, współtwórca Fundacji Jana Pawła II, ordynariusz diecezji bielsko-żywieckiej ks. bp Tadeusz Rakoczy. W nasyconym głęboką miłością do Ojca Świętego przemówieniu, przypomniał atmosferę pierwszych dni rzymskich obecnego pontyfikatu, prorocze wizje papieża-poety, podkreślił ciche świadectwo służby abpa Dziwisza, przedstawił owoce pontyfikatu o doniosłym znaczeniu dla polityki Europy i świata oraz wskazał na rozmiary dzieła Fundacji Jana Pawła II. Zwrócił się również ze słowami podziękowania do autora dzieła Czesława Dźwigaja, profesora ASP i wykładowcy sztuki sakralnej na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Modlitwę w intencji Jana Pawła II poprowadził abp Stanisław Ryłko, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich: „Boże, nasz Ojcze, Ty wybrałeś Ojca Świętego Jana Pawła II, aby jako następca Apostoła Piotra, przewodził całemu Kościołowi. On jest szczególnie czytelnym znakiem Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, a naszego Pana. Prosimy Cię, niech jako Zastępca Chrystusa na ziemi umacnia swych braci, a cały Kościół niech jednoczy się z nim więzami jedności, miłości i pokoju, aby wszyscy znaleźli w Tobie prawdę i życie wieczne”. Przy dźwiękach fanfar i werbli, abp Szczepan Wesoły dokonał odsłonięcia pomnika, po czym nastąpiło uroczyste złożenie kwiatów. U stóp pomnika wartę honorową pełnili polscy żołnierze, a w tle łopotały trzy flagi: polska: biało-czerwona, włoska: zielono-biało-czerwona, papieska: biało-żółta; one równeż były świadectwem uniwersalnego znaczenia tego historycznego momentu. Prezentacja i wmurowanie Aktu Erekcyjnego Pomnika oraz przekazanie jego kopii Ośrodkowi Dokumentacji i Studium Pontyfikatu Jana Pawła II, na ręce dyrektora ks. prałata Jana Główczyka, dopełniło ceremonię. Na zakończenie król Bractwa Kurkowego uhonorował wybranych dostojników i osoby zasłużone pamiątkowymi medalami oraz miniaturami pomnika. Pieśni patriotyczne i religijne w wykonaniu Chóru i Orkiestry Wojska Polskiego towarzyszyły całej uroczystości. Po części oficjalnej rozpoczęło się przyjęcie. Biesiada i przyjacielskie rozmowy trwały do późnych godzin nocnych. Miłym akcentem było solowe wykonanie przez panią Irenę Anders „Czerwonych maków”, nagrodzone gromkimi oklaskami. Grupy kombatantów śpiewały też patriotyczne pieśni. Posąg Jana Pawła II (odlew w brązie 3-metrowej wysokości) jest osadzony na postumencie z ciemnoczerwonego granitu. Papież został przedstawiony jakby w ruchu z pastorałem, w geście udzielania błogosławieństwa. Sama postać poza realistycznym oddaniem twarzy i rąk, zamknięta jest w symbolu - wędrowiec i głosiciel Dobrej Nowiny w akcie pielgrzymowania przez Trzecie Tysiąclecie.