Nasz kontynent jest mniej "stary", niż się twierdzi

O. Verlinde zastanawia się, jak przeciwdziałać duchowemu kryzysowi Starego Kontynentu, którego mieszkańcy są coraz bardziej pogrążeni w zagubieniu i lęku, wynikających z braku odniesienia do Boga. Zaprasza czytelnika do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, jak Europie, coraz bardziej zagubionej w materialistycznych dążeniach, pomóc odzyskać duszę, przywrócić jej ewangeliczną młodość. Uważa, że "nasz kontynent jest mniej «stary», niż się twierdzi. Niektóre «znaki» pozwalają wręcz przypuszczać, że dopiero osiągnął wiek dojrzewania naznaczony gorączkowym poszukiwaniem tożsamości". Przekonuje zarazem, że Europa na próżno "chce się tworzyć w negacji swoich chrześcijańskich korzeni". Dlatego "musimy przypominać w porę i nie w porę, że jutrzejsza Europa nie powstanie na gruzach chrześcijaństwa. Wręcz przeciwnie przetrwa jedynie wtedy, gdy w swoje fundamenty włączy wartości ewangeliczne" - podkreśla filozof. Jego zdaniem, duchowy kryzys Europy jest wyzwaniem dla chrześcijan trzeciego tysiąclecia. "Wobec różnych antropologii ograniczających kulturę, która wyparła się swoich odniesień i utraciła sens, naszym obowiązkiem jest dawanie świadectwa o godności człowieka i o jego nadprzyrodzonym przeznaczeniu. Musimy piętnować przejmowanie władzy przez wszechmocną ekonomię, narzucającą swoją nieludzką logikę skuteczności i wydajności, i proponować nauczanie społeczne Kościoła oparte na prymacie dobra wspólnego w służbie osoby" - pisze o. Verlinde. Przypomina też, "wobec duchowej pustki naszych czasów i odradzającego się neopogaństwa o różnorodnych obliczach", o odpowiedzialności chrześcijan za głoszenie Chrystusa, "który jest drogą, prawdą i życiem". Aby podjąć te zadania, zakonnik proponuje najpierw wsłuchać się w nauczanie Kościoła. Stara się więc uprzystępnić nauczanie papieży i biskupów Francji "na temat pytań o charakterze politycznym i społecznym, jakie nasuwają się obywatelowi Europy".