Anioł Pański: Bałwochwalstwo sukcesu

Na placu św. Piotra zebrało się ok. 50 tys. pielgrzymów z całego świata, w tym 3 tys. z Polski. Papież poświęcił swoje rozważania drugiej części Psalmu 135 (134): "Chwalcie potężnego Boga". Przed audiencją Papież tradycyjnie przejechał pomiędzy sektorami, serdecznie witany przez pielgrzymów. Przejazdowi Papieża towarzyszyła muzyka grana przez dwie orkiestry dęte z Niemiec. Papież w swoich rozważaniach przestrzegł m. in. przed bałwochwalstwem, "wiecznej pokusie człowieka", które we współczesnym świecie przejawia się w kulcie bogactwa, władzy, sukcesu i rzeczach materialnych. Ojciec Święty pozdrowił m.in. pielgrzymów języka francuskiego, angielskiego, niemieckiego, hiszpańskiego, portugalskiego, polskiego i włoskiego. Benedykt XVI kierując słowa pozdrowienia do Polaków powiedział: "Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów polskich. Minęło sześć miesięcy od śmierci mojego drogiego poprzednika Jana Pawła II. Tak ważne i aktualne pozostaje dla nas całe Jego nauczanie i świadectwo życia. Waszej modlitwie różańcowej polecam sprawę Jego beatyfikacji. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Wśród pielgrzymów z Polski były grupy z Białegostoku, Środy Wielkopolskiej Warszawy, Pionek, Wrocławia. Przemawiając na zakończenie po włosku Benedykt XVI szczególnie serdecznie powitał ośmiotysięczną pielgrzymkę z diecezji Terni-Narni-Amelii w Umbrii z jej ordynariuszem biskupem Vincenzo Paglią na czele. "Przybywacie z ziemi świętego Benedykta i świętego Franciszka: oni również odbyli tę pielgrzymkę. Można powiedzieć, że idąc z Umbrii do Rzymu przykład ich dotarł wszędzie. Po wielu stuleciach ich świadectwo miłości i pokoju jest wciąż aktualne: potrzebują go Włochy, Europa, świat. Wzywam was do wsłuchania się w Ewangelię i dawania jej świadectwa w waszym życiu, jak czynili to ci dwaj wielcy Święci" - powiedział Papież. Publikujemy cały tekst nauczania papieskiego: 1. Psalm 135 (134), pieśń o zabarwieniu paschalnym, Liturgia Nieszporów proponuje nam w dwóch odmiennych urywkach. Ten, którego wysłuchaliśmy przed chwilą, zawiera drugą część (por. ww. 13-21), uwieńczoną słowem "alleluja", tym samym okrzykiem sławiącym Pana, który otwierał Psalm. Po przypomnieniu w pierwszej części hymnu wydarzenia Wyjścia, stanowiącego serce celebry paschalnej Izraela, Psalmista porównuje teraz w sposób zwięzły dwie odmienne wizje religii. Z jednej strony pojawia się postać Boga żywego i osobowego, znajdującego się w centrum prawdziwej wiary (por. ww. 13-14). Jego obecność jest skuteczna i zbawcza; Pan nie jest rzeczywistością nieruchomą i nieobecną, lecz żywą osobą, która "prowadzi" swych wiernych, "litując się" nad nimi, wspierając ich swoją mocą i swoją miłością.