Piętnowanie ludzi jest złem. Prawdziwym złem

Porównywał Ksiądz Arcybiskup zachowanie, słowa Benedykta XVI z Janem Pawłem II? Benedykt XVI jest kontynuatorem linii pastoralnej poprzednika. Tak jak wszyscy inni papieże kontynuuje świadectwo Chrystusa. Każdy jest jednak inny. Każdy ma inne wykształcenie, pochodzenie, osobowość. Byłem ciekawy, czym Benedykt będzie się różnił od Papieża Polaka. Sądzę, że ma rację profesor Wojciech Roszkowski, który mówi, że przemówienia Jana Pawła II w Polsce zawsze miały charakter narodowo-teologiczny, a przemówienia Benedykta było wyłącznie teologiczne. Po pierwsze: ma z Polakami z oczywistych względów inne relacje, a po drugie: jest naukowcem, teologiem, jednym z najwybitniejszych. Niezwykle mnie poruszyło, jak Benedykt w sposób niezwykle prosty potrafił zabrać głos na temat trudniejszych współczesnych problemów. Ta wizyta to był znak nadziei, przejście Ducha Świętego. Trzeba też pamiętać, że obdarowaliśmy się wzajemnie. Papież przyniósł nam głęboką wiarę, przemyślaną teologię, a my mu przekazaliśmy nasze emocje. Zobaczył, że obok teologii są jeszcze prości ludzie, którzy przechowują wiarę w sercu. Podczas homilii na Błoniach papież przypomniał, że Polacy są powołani do misji ewangelizacyjnej w Europie. I skonkretyzował: pomagajcie ubogim cierpiącym, zrozpaczonym, ubogim. Misja społeczna wynika z wiary i jest obowiązkiem katolika. Pierwsza encyklika papieża jest poświęcona misji charytatywnej Kościoła prowadzonej w imię Tego, który jest Miłością. Świetnie realizują ją niemieccy katolicy. Tamten Kościół ma wiele wad, tak jak wiele wad ma Kościół polski, jednak zadania charytatywne realizuje w sposób doskonały i wiele powinniśmy się od niego jeszcze uczyć. Tym bardziej że my, Polacy, mamy Niemcom bardzo wiele do zawdzięczenia, choćby z czasów stanu wojennego. Podczas tej pielgrzymki ważny też był temat ekumenii. Papież modlił się w protestanckiej świątyni razem z prawosławnymi i mówił nam wszystkim: bądźcie razem.