Oaza nad Tybrem

Mamy Oazę wielopokoleniową: starsze siostry z Białorusi i młodzież z Polski – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Kopacz. Uczymy się przeżywania Kościoła w gronie międzynarodowym, międzypokoleniowym, wędrując po drogach rzymskich. Pielgrzymowaliśmy do 4 bazylik większych – opowiada Tomek z Krakowa. Dotknęliśmy historii, także męczeństwa pierwszych chrześcijan. Kościoła doświadczyliśmy również poprzez spotkanie z żywymi wspólnotami i stowarzyszeniami życia apostolskiego. Dla Mileny, która w Oazie jest od 4 lat, te rekolekcje są bardzo dobrym czasem zawierzenia się Panu Bogu, także Maryi. Czas bliskiego zbliżenia się do Boga, niemal dotykalnego przeżywania Jego obecności. Czesława z Mińska na Białorusi przyjechała na takie rekolekcje już po raz czwarty. Jako animatorka podkreśla, że jest tu dla innych. Co jest najtrudniejsze? Osobisty przykład. „Żeby wstać rano, żeby więcej modlić się. W trudnych sytuacjach, kiedy człowiek zmęczony, ludzie potrzebują uśmiechu i miłości. To jest najtrudniejsze” – przyznała z rozbrajającym uśmiechem.