Święta Kinga patronką samorządowców

Prezydenci, burmistrzowie i wójtowie polskich miast i gmin podjęli starania o ustanowienie św. Kingi swoją patronką, bo jak stwierdzili „Święta Kinga, która w swoim życiu doskonale miłość do Boga realizowała między innymi poprzez dbałość o wzrost gospodarczy i poprawę bytu mieszkańców powierzonych sobie ziem, dla nas – samorządowców – jest wspaniałym wzorem do naśladowania”. Pismo z tą prośbą samorządowcy skierowali do Konferencji Episkopatu Polski. Biskupi poparli ich starania – udzielając nihil obstat, przekazali sprawę do watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Na mocy dekretu Kongregacji z 27 października 2006 r. Stolica Apostolska potwierdziła „wybór św. Kingi jako niebiańskiej Patronki” samorządowców i pracowników samorządowych. Św. Kinga patronowała samorządowcom w diecezji tarnowskiej od 2000 r., kiedy bp Wiktor Skworc przychylił się do próśb radnych. Uzasadniając prośbę o patrona, przywołali oni słowa Jana Pawła II, skierowane do samorządowców przy grobie św. Kingi w Starym Sączu podczas jej kanonizacji. Papież apelował wówczas do nich, aby w służbie społeczności lokalnej byli święci. Kinga, czyli Kunegunda urodziła się 5 marca 1234 roku w Esztergom jako córka króla węgierskiego Beli IV i Marii z rodu Laskarisów. Po pięciu latach wychowywania w duchu zasad chrześcijańskich na dworze swego ojca, została zaręczona z księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym, synem Leszka Białego. Św. Kinga wraz z mężem złożyła śluby czystości. Owdowiawszy – po 40 latach białego małżeństwa – wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru klarysek w Starym Sączu, gdzie zmarła 24 lipca 1292 r. Spontaniczny kult, którym otaczano Kingę od momentu jej śmierci, zatwierdził papież Aleksander VIII w dniu 11 czerwca 1690 r. Wkrótce po beatyfikacji podjęto myśl o przeprowadzeniu procesu kanonizacyjnego, lecz liczne przeszkody sprawiły, że kanonizował ją dopiero Jan Paweł II 16 czerwca 1999 r. Wspomnienie liturgiczne św. Kingi przypada 24 lipca. Św. Kinga jest już patronką górników wydobywających sól. Benedykt XIII przyznał jej tytuł patronki Polski i Litwy (31 sierpnia 1715 r.); patronuje także diecezji tarnowskiej.