Rektor KUL na Wielkanoc o godności ludzkiej

Godność człowieka w blasku Zmartwychwstania Drodzy Przyjaciele Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Bracia i Siostry! Cud Zmartwychwstania napełnia nasze serca nadzieją i radością. Jezus żyje! "Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci". Przeżywanie tajemnicy Odkupienia, dostarcza nam wiele okazji do spotkań ze Zmartwychwstałym. One mogą być podobne do spotkania Jezusa z płaczącymi i zatroskanymi niewiastami, których łzy i początkową bojaźń przemienił w ogromną radość. Mogą być podobne do spotkania z zasmuconymi uczniami idącymi do Emaus, którym przy łamaniu chleba otworzył oczy, aby Go poznali; z bojaźliwymi apostołami, których serca natchnął odwagą, polecając im, aby szli i nauczali wszystkie narody "udzielając im chrztu". Mogą być wreszcie podobne do spotkania z prześladowcą Szawłem, którego uczynił Apostołem Narodów. Jeśli nasze spotkania ze Zmartwychwstałym mają być podobne do spotkań opisanych w Ewangelii, jeśli mają zmienić nasze życie, to nie możemy zapominać o słowach Psalmisty: "Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje". Świadomość obecności Pana dodaje nam odwagi, abyśmy w pełni żyli Jego Zmartwychwstaniem. Abyśmy tak jak On wychodzili na spotkania z ludźmi biednymi i płaczącymi, ze smutnymi i załamanymi, z zastraszonymi i wątpiącymi. Abyśmy tak jak Zmartwychwstały nieśli im miłość i dodawali otuchy, ocierali łzy i budzili nadzieję, przynosili pojednanie i obdarzali pokojem. Kościół, nie tylko w Polsce, potrzebuje takich właśnie apostołów Zmartwychwstania. Potrzebuje ludzi żyjących w obecności Boga. Potrzebuje ludzi świadomych, że godność człowieka to nie tylko jedno z wielu błyskotliwych haseł medialnych, ale że jest to istotna wartość osoby ludzkiej, ponieważ swoje uzasadnienie, swoją przyczynę i źródło ma w Bogu, Stwórcy i Odkupicielu człowieka. Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo. Tak go umiłował, że zesłał swego Syna, aby go wybawił. Przez swoją zbawczą śmierć i zmartwychwstanie Chrystus podniósł godność człowieka do godności dziecka Bożego. Dlatego w Chrystusie-Odkupicielu człowiek odnajduje "swoją właściwą wielkość, godność i wartość swego człowieczeństwa" (RH 10). Na tę wielką godność człowiek niczym nie zasłużył. Jest ona łaską i darem Bożym, udzielonym z miłości wszystkim ludziom. Każdy człowiek ma więc prawo cieszyć się tym niezbywalnym darem miłości Bożej i nikomu nie wolno go naruszać. W konstytucjach prawie wszystkich państw umieszczono zapisy o poszanowaniu godności człowieka, ale czy w naszych czasach są one rzeczywiście przestrzegane? Czy nie depcze się tej godności, wprowadzając ustawodawstwo pozwalające na legalne zabijanie dzieci nienarodzonych, pozwalające na eutanazję i wspomagane samobójstwa? Czy nie zaprzecza się tej godności, czyniąc z człowieka przedmiot eksperymentów genetycznych? Człowiek, określający siebie mianem chrześcijanina, czyli tego, który został ochrzczony i który uczestniczy w życiu samego Boga, nie może tak postępować. Nie może oddzielać wiary od życia.