Kard. Bertone: Europa zmierza ku samozagładzie

Jan Paweł II był prawdziwym prorokiem. Mam wrażenie, że zainicjowany przezeń Wielki Jubileusz Roku 2000 zmienił masy. Wśród chrześcijan obudził nowy zapał i zaangażowanie religijne. Mam również na myśli jego apele o solidarność. Wówczas sam papież i Kościoły lokalne starały się zmniejszyć zadłużenie krajów ubogich, np. poprzez zbiórki pieniężne na wykup ich długów. Był to akt o wielkim wydźwięku społecznym, a dziś Grupa G8 jest w pewnym stopniu zmuszona do kontynuowania tego procesu. Kościół w tym okresie - za pośrednictwem Papieskiej Rady Iustitia et Pax - ogłosił wiele dokumentów na temat niesprawiedliwości społecznej, m.in.: "Lichwa: niektóre pożyczki międzynarodowe". Było to ważne posunięcie, gdyż dotyczyło nie tylko wzrostu wiary i pobożności, ale także budowania ekonomii i systemu finansów bardziej zgodnego z zasadą solidarności. Jan Paweł II poruszył zwłaszcza młodych, ustanawiając Światowe Dni Młodzieży. O wiośnie Kościoła można było wyraźnie mówić w roku 2000, kiedy widzieliśmy ich wszystkich w Rzymie. Wszystkie Dni Młodzieży - przedtem i potem - są znakami takiej wiosny. Wydarzenia te bardzo zmieniły młodych ludzi, ożywiły w nich bodźce do zmian i zaangażowania chrześcijańskiego. Jest to tym bardziej godne uwagi, gdyż młodzi jednocześnie stanowią nieraz najsłabszą grupę ludności, padają ofiarami zeświecczonego społeczeństwa. Jednakże ten apostolski duch młodych nadal przejawia się w dziele solidarności, wolontariacie, który stał się zjawiskiem masowym, ale także we wzroście wiary i formacji chrześcijańskiej. I to jest pięknym sygnałem na przyszłość. Powiedziałem na stadionie pełnym młodych: "Wy jesteście awangardą przyszłości Kościoła". I to jest prawda. Rozmawiał Marcin Przeciszewski Kard. Tarcisio Bertone urodził się 2 grudnia 1934 r. w miejscowości Romano Canabese w diecezji Ivrea, jako piąte z ośmiorga dzieci. Uczył się w oratorium prowadzonym przez salezjanów w Turynie. W grudniu 1950 rozpoczął nowicjat w tym zgromadzeniu. Odbył studia na Salezjańskim Wydziale Teologicznym w Turynie i na Papieskim Ateneum Salezjańskim w Rzymie. Święcenia kapłańskie w zgromadzeniu salezjańskim przyjął w 1960 r. Kontynuował następnie studia teologiczne w Rzymie, po czym wykładał m.in. na swej dawnej uczelni salezjańskiej. Pracował również w parafiach Wiecznego Miasta. Współpracował przy nowym wydaniu Kodeksu Prawa Kanonicznego, które ukazało się w 1983 r. W 1989 r. został rektorem Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego. W 1991 r. Jan Paweł II mianował go biskupem Vercelli. Z kierowania diecezją zrezygnował 13 czerwca 1995 r., gdy papież powołał go na sekretarza Kongregacji Nauki Wiary. Już wcześniej, od 1983 r., był jej konsultorem i przez wiele lat jednym z najbliższych współpracowników jej prefekta kard. Josepha Ratzingera. Pełniąc funkcję sekretarza, bp Bertone musiał wykazać się nie tylko fachową wiedzą teologiczną, lecz również zdolnościami menażerskimi, gdyż sekretarze kongregacji są równocześnie zarządcami tego urzędu. Jako sekretarz tej najważniejszej rzymskiej Kongregacji, często podejmował się trudnych misji, m.in. w roku 2001 zasłużył się sprowadzając z powrotem na łono Kościoła, afrykańskiego arcybiskupa Emanuela Milingo, który przeszedł do sekty Moona. W grudniu 2002 r. Ojciec Święty przeniósł go na stolicę metropolitalną do Genui, a na konsystorzu 21 października 2003 obdarzył godnością kardynalską. 15 września 2006 r. kard. Bertone - na mocy decyzji Benedykta XVI - objął urząd Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej. 4 kwietnia 2007 r. został mianowany Kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. Współpracownicy określają go jako otwartego i miłego, ale zarazem zdecydowanego, jeżeli chodzi o obronę prawdy. Jest osobą otwartą na kontakty z mediami. W czasach kiedy był arcybiskupem Genui, chętnie udzielał wywiadów, które dotyczyły szerokiego spektrum tematów od "sporu o karykaturę Mahometa" po książkę "Kod Leonarda da Vinci" Dana Browna, czy też od kwestii emigrantów po bioetykę. Szczególną sympatię Włochów kard. Bertone zyskał dzięki swemu zamiłowaniu do piłki nożnej. Często występował jako współkomentator pierwszej ligi włoskiej. Sam jest kibicem Juventusu Turyn.