Prawosławne obchody Przemienienia Pańskiego

Prawie wszyscy pielgrzymi przynoszą ze sobą krzyże wotywne i ustawiają je na Świętej Górze, jako wyraz swojej pokuty i modlitwy. Na górze znajdują się tysiące krzyży różnej wielkości. Niedużą cerkiew na wzgórzu wielu obchodzi trzykrotnie na kolanach przed ustawieniem swego krzyża. W długich kolejkach wierni czekają, aby pomodlić się przed kopią ikony Matki Boskiej Iwierskiej z greckiej góry Athos, której kopia - dar greckich mnichów - jest przechowywana na Grabarce od 2000 r. Przy pobliskim źródełku wiszą tysiące płóciennych chusteczek, pozostawionych przez pątników którzy obmywają chore miejsca na ciele wodą i pozostawiają chustki przy źródle. Jest to jedna z form modlitwy o uzdrowienie. W święto Przemienienia Pańskiego bardzo dużo osób przystępuje do spowiedzi i sakramentu Eucharystii. Odpust w Grabarce to także okazja do świętowania poza murami klasztoru. Wokół wzgórza było wiele odpustowych straganów, a większość z nich czynna była przez całą noc. Na stoiskach sprzedawano ikony i inne dewocjonalia oraz lizaki, baloniki, kapiszony i watę cukrową. Klasztor św. Katarzyny na Górze Synaj jest uważany za najstarszy na świecie, ponieważ jest czynny nieprzerwanie od VI wieku. Ok. 800 r. mnisi przenieśli tam z Aleksandrii relikwie św. Katarzyny, z obawy przed zbezczeszczeniem ich przez Arabów. Według przekazów, Katarzyna pochodziła z możnego rodu z Aleksandrii. Zmarła w wieku 17 lat, zamordowana na początku IV w. za wyznawanie chrześcijaństwa. Jej relikwie zostały przywiezione do Polski po raz pierwszy. Razem z abp. Damianem odwiedziły już Warszawę, pojadą także do Białegostoku, Hajnówki i Jabłecznej. 18 sierpnia w katolickim kościele św. Katarzyny na warszawskim Służewie z okazji 1700. rocznicy śmierci Świętej odprawiono ekumeniczne nabożeństwo z udziałem m.in. abp. Damiana, abp. Sawy i abp. Kazimierza Nycza, metropolity warszawskiego. Góra Grabarka, z żeńskim klasztorem, jest największym prawosławnym sanktuarium w Polsce. Najbardziej charakterystycznym elementem sanktuarium jest "wzgórze krzyży". Wierni podczas pielgrzymek przynoszą ze sobą krzyże i ustawiają je na Świętej Górze. Przed murem otaczającym wzgórze znajduje się studzienka z wodą, która zgodnie z tradycją, przynosi chorym ukojenie. Pielgrzymowanie z krzyżami na Świętą Górę sięga początków XVIII w. Podczas epidemii w 1710 r. jeden z okolicznych mieszkańców doznał objawienia, wedle którego przed zarazą można się było schronić jedynie na górze Grabarce. Od 1948 r. pieczę nad tym prawosławnym sanktuarium sprawują mniszki z żeńskiego monasteru pw. Świętych Marty i Marii.