Rozsypująca się mozaika

Miasta tradycyjnie chrześcijańskie – jak choćby Betlejem czy Nazaret – tracą swój przyrodzony (bo „stworzyły” je wydarzenia chrześcijańskie) charakter i status. Większość ich mieszkańców stanowią dziś muzułmanie, stale ich przybywa, zaś chrześcijanie emigrują. W Betlejem (Autonomia Palestyńska) rządzi radykalny Hamas. Wśród chrześcijan wzrasta poczucie osaczenia. Islamskim radykałom wcale nie jest potrzebne chrześcijańskie Betlejem. Z kolei izraelski betonowy mur i linie zasieków czynią z miasta getto, oddzielając je od Jerozolimy, pól i pastwisk, poniekąd od świata. Przejmujący paradoks historii brzmi w palestyńskich napisach na betonowych ścianach: „From Warsaw ghetto to Betlehem ghetto”… Także w Nazarecie (Izrael) chrześcijanie stanowią już mniejszość, emigrują, a prowokowane przez muzułmanów konflikty potęgują stan zagrożenia. Dopiero protest wszystkich Kościołów z całego świata i determinacja rządu premiera Ariela Sharona zniweczyły islamskie plany zbudowania przed nazaretańską bazyliką Zwiastowania NMP monumentalnego meczetu, który miał ją przesłaniać. W Jerozolimie chrześcijanie stanowią niewiele ponad jeden procent mieszkańców. Giną wśród ponad 700 tysięcy Żydów i muzułmanów. Czują się jako tako pewnie tylko w swojej małej dzielnicy Starego Miasta. Kilka wymownych przykładów przedziwnego status quo. Klucze do najświętszego sanktuarium chrześcijaństwa – bazyliki Bożego Grobu, zwanej też Anastasis – znajdują się od wieków w rękach dwóch rodzin muzułmańskich! W katolickich szkołach większość uczniów stanowią już muzułmanie. Szkoły nie pracują w piątki (to święty dzień islamu) i w niedzielę. Są natomiast otwarte w sobotę (mimo że to żydowski święty szabat) – muzułmanie i arabscy chrześcijanie nie uznają (także w ten sposób) żydowskiej administracji nad wschodnią Jerozolimą – islamskim Al Quds (znaczy tyle co Święte). Pielgrzymki, które chcą przebyć Drogę Krzyżową, począwszy od franciszkańskiego klasztoru Flagellazio, płacą za wynajęcie drewnianego krzyża muzułmanom. Przejawy słabości i osaczenia chrześcijańskiej mniejszości w Świętym Mieście nie wygaszają wewnętrznych konfliktów. Chrześcijańska Jerozolima tętni bogactwem różnorodności starożytnych kościołów, a zarazem gorszy podziałami i konfliktami. Przykłady… niejeden. Starcia i szarpaniny między mnichami i świeckimi grecko-prawosławnymi i Ormianami o pierwszeństwo dostępu do grobu Chrystusowego w „świętą sobotę” wielkanocną. Walczących rozdzielać musi izraelska policja, grożąc wręcz zawieszeniem liturgii. Grecko-prawosławne „nachodzenia” franciszkańskiego terytorium bazyliki Bożego Grobu. Skandal korupcyjny grecko-ortodoksyjnego patriarchy Ireneosa, sprzedającego dobra kościelne żydowskim fundacjom. Konflikt między arabskimi wiernymi a hierarchami prawosławnymi narodowości greckiej.