W przyszłość z nadzieją

Otwarcie zatem przede wszystkim katolickich mediów na ludzi życia społeczno-politycznego wyznających chrześcijański system wartości jest chyba czymś naturalnym i pożądanym? Niedobrze byłoby chyba, gdyby stawały się one trybuną do głoszenia poglądów niezgodnych z katolicką nauką społeczną, moralnością i raniących Kościół? - Oczywiście, jestem jak najbardziej za tym, aby katolicy świeccy angażowali się w życie społeczno-polityczne. Mają też prawo, czy wręcz powinni, wypowiadać się na temat życia społeczno-politycznego z perspektywy swej wiary, także w mediach. Tego prawa nikt ich nie może pozbawiać. Jednocześnie trudność docierania z chrześcijańskim systemem wartości, z ewangeliczną oceną pewnych wydarzeń do słuchacza, czytelnika jest duża. Stąd też katolickie środki społecznego przekazu mają tu ważną rolę do spełnienia. Jestem za angażowaniem się, za braniem odpowiedzialności za to, jakimi jesteśmy, jakimi ludźmi są nasi politycy, których wybieramy i lansujemy. Nigdy nie możemy zapominać o tym, że jeśli jesteśmy chrześcijanami, mamy dawać autentyczne świadectwo wartościom chrześcijańskim, wartościom, w które wierzymy. Dla nas te wartości są przecież najcenniejsze, my nie możemy się ich tak łatwo wyzbyć. W katolickich mediach zatem trzeba przede wszystkim zdecydowanego świadectwa ludzi, którzy są odpowiedzialni za kreowanie postaci naszych polityków. My, chrześcijanie, mamy być w tym świecie - takim jaki on jest - zaczynem dobra, miłości, przebaczenia, kultury chrześcijańskiej i proponowania innego stylu, niż propaguje to odchodzący od Boga świat. Jeśli my się dzisiaj sprzeciwiamy takim czy innych zjawiskom, poglądom sprzecznym z naszą wiarą, to jednocześnie powinniśmy proponować coś w zamian - nowy sposób kultury, nowy sposób bycia chrześcijaninem w świecie współczesnym, który pozostając wiernym Bogu, umie odpowiadać na zmieniającą się wokół sytuację. Z tym jest ogromny problem, nie tylko w naszym społeczeństwie, ale i w innych. Przykładem może być wielu naszych emigrantów, którzy byli w naszym kraju przez 20-25 lat formowani, w Polsce byli praktykującymi katolikami, a gdy wyjechali do innego państwa, gdy zmieniają się okoliczności życia, zapominają, skąd wyszli, gdzie są ich korzenie, w jakie wartości wierzą, co jest dla nich istotne. Żyją rok, dwa w innym kraju i nie stać ich na pójście do Kościoła, chociaż jak się z nimi rozmawia, to przyznają się do wiary. Rzeczywiście dla Kościoła ważne jest, aby nie utożsamiać się z żadną partią. Musimy być za to zawsze ewangeliczni i z tego ewangelicznego punktu widzenia móc i umieć podejmować krytykę, oceniać wydarzenia społeczne, polityczne, poglądy, projekty, plany, jakie w demokracji się pojawiają. Tego my jako katolicy musimy się w demokratycznym państwie ciągle uczyć. To jest trudne, przekonujemy się o tym każdego dnia. Ładnie powiedział kiedyś ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz, przez wiele lat pasterzujący w Moskwie, a dziś w Mińsku: "Zdaliśmy egzamin z czasów prześladowania Kościoła, ale czy zdamy egzamin z wolności w czasach wolności?". Tego nie jestem pewien... Czy zdamy dziś egzamin z wolności? Media katolickie na pewno powinny w tym pomóc, jestem o tym przekonany. Nie my mamy zmieniać Ewangelię, ale Ewangelia ma zmieniać nas. Przecież wartości ewangeliczne są dla nas najlepsze na świecie. Jeśli będziemy je autentycznie przekazywać, także za pośrednictwem mediów, to ludzie je przyjmą. Oczywiście, zawsze trzeba szukać lepszego sposobu, stylu, języka, ale gdy szczerze jesteśmy przekonani do tych wartości, gdy wierzymy w nie z całego serca, gdy jesteśmy w stanie za nie oddać nawet życie, to musimy zrobić wszystko, co się da, aby je wszędzie promować. rozmawiał Sławomir Jagodziński