Kościół w Polsce trzy lata później

Cezary Gawryś, redaktor miesięcznika Więź: W każdym mieście wznoszone są jego pomniki, jego imieniem nazywane są place i ulice, szkoły i instytucje - jest to zjawisko społeczne, które trzeba uznać. Wiadomo, jest bohaterem narodowym. Jednocześnie Kościół modli się o jego rychłą beatyfikację i kanonizację. Niezależnie od tego, kiedy nastąpi oficjalne ogłoszenie tego faktu, nikt nie ma wątpliwości, nawet w Watykanie - papież Wojtyła jest świętym. Kościół w Polsce ma więc w swoich rękach wielki skarb. I co z nim robi? W ostrych dyskusjach toczonych ostatnio w Polsce, zarówno w mediach, jak i wśród zwykłych ludzi na temat naszego Kościoła, wywołanych przez spektakularne odejścia księży, skandale z ich udziałem czy wielkie kwestie moralne i polityczne, zapomina się o jednym: że Kościół w najgłębszym sensie to wspólnota wszystkich wierzących w Chrystusa, gromadzących się wokół Eucharystii, przede wszystkim - rzesza ludzi ubogich, cichych, anonimowych, tych wszystkich, o których mówi Osiem Błogosławieństw. Ci ludzie, w których domach wiszą portrety Jana Pawła II wycięte z kolorowych gazet, wiedzą, że był dobrym pasterzem, czułym i delikatnym, mądrym i serdecznym, nieodpychającym nikogo, rozumiejącym ludzkie biedy. Nie ma wątpliwości, że papież podbił serca prostych ludzi i będzie w nich przynosił dobre owoce. Czy jednak jego nauczanie dociera do umysłów osób pełniących władzę, zarówno w państwie i społeczeństwie, jak w Kościele? Cóż z tego, że na wydziałach teologicznych powstają tysiące prac magisterskich polegających na streszczaniu papieskich dokumentów? Cóż z tego, że księża okraszają swoje kazania cytatami z papieskich przemówień? Siłą Jana Pawła II było świadectwo. Nie o to więc chodzi, by powtarzać jego słowa i ubierać się w jego splendor, lecz o to, by jego nauczanie wcielać w życie. Był biskupem, czy nie powinien więc być wzorem najpierw dla swoich współbraci? Wszyscy polscy biskupi powołują się na niego, niektórzy go imitują, ale jakże nieliczni go naśladują - w jego skromności, dostępności, postawie szacunku dla każdego rozmówcy, także dla niewierzących, także dla ideowych przeciwników.