Groźny precedens

Tego jeszcze nie było. Ogólnopolski wielonakładowy dziennik poinformował, że pewien kleryk nie dostanie święceń prezbiteratu. Żeby nikt nie miał wątpliwości, od razu w tytule poinformowano, że to za karę. A za co? Odpowiedzi na to pytanie czytelnikowi udziela nadtytuł: „Młody zakonnik krytykował opieszałość swoich przełożonych”. A wszelkie wątpliwości rozwiewa pierwsze zdanie informacji: „Andrzej Miszk domagał się szybkiego ujawnienia agentów SB w zakonie”. Czyli chciał lustracji jezuitów i za karę nie został księdzem. Proste, jasne przesłanie, powtórzone w ciągu dwóch porannych godzin we wszystkich liczących się w Polsce mediach. Teraz już wszyscy wiedzą – Kościół (tu uosabiany przez przełożonych polskich jezuitów) nadal broni się przed lustracją, a nielicznych „sprawiedliwych” i żądnych prawdy sekuje, karze i w ogóle usuwa. Dlatego ogólnopolski dziennik uznał za stosowne wystąpić w obronie krzywdzonego kleryka, któremu sugeruje się, żeby dał sobie spokój z zostawaniem jezuitą. Tymczasem kilka dni temu cała Polska mogła się przekonać, że tylko Kościół rzetelnie przeprowadza w Polsce lustrację własnych szeregów i nie czyni żadnych uników. Właśnie Kościelna Komisja Historyczna ogłosiła zakończenie przeglądu trzymanych w IPN-ie dokumentów wszystkich pełniących posługę pasterską biskupów i poinformowała, że kilkunastu z nich zostało przez SB zarejestrowanych w różnym charakterze. Kiedy wstępowałem do seminarium, byłem świeżo wypuszczonym z internowania działaczem „Solidarności”. Już w pierwszej rozmowie poproszono mnie o złożenie obietnicy, że jako alumn i ksiądz nie będę się angażował w tego typu działalność. Obietnicę złożyłem i staram się jej dotrzymywać, chociaż od moich świeceń upłynęło już prawie dwadzieścia lat. Mimo to w mojej drodze do kapłaństwa miałem trudne chwile i w połowie seminaryjnej formacji otrzymałem – jak to się mówi w kościelnej mowie – radę odejścia. Nie da się opisać tego, co wówczas przeżyłem. Ale nie przyszło mi do głowy, aby szukać w tej sprawie pomocy u kogokolwiek poza samym Bogiem. Spędziłem noc w kaplicy seminaryjnej... Widać jestem już starym i staromodnym księdzem, bo uważam, że to, co zrobiła Rzeczpospolita, stanowi groźny precedens. Podjęła próbę ingerowania w suwerenne decyzje Kościoła. Jeśli inne media pójdą tym tropem, za kilka miesięcy o tym, kogo należy przyjąć do seminarium lub zakonu będą decydować nie uprawnieni do tego w myśl prawa kościelnego przełożeni, lecz „opinia publiczna” kształtowana przez media. Mam sporo znajomych księży, którzy uznani przez przełożonych jednego seminarium za niezdatnych, doszli do kapłaństwa w innej diecezji lub w zgromadzeniu. Usłyszałem przed laty zdanie „Jeśli Bóg chce, abyś był księdzem, a ty chcesz wypełnić Jego wolę, to z pewnością nim zostaniesz. Niezależnie od tego, czy cię teraz wyrzucą z seminarium czy nie”. Myślę, że to zdanie mogę dedykować diakonowi Andrzejowi Miszkowi. To Bóg powołuje do kapłaństwa, a nie redaktor największego nawet dziennika.