Święto chorego, a nie choroby

Podczas homilii abp Wiktor Skworc zaznaczył, że spotkanie w Panewnikach przy szopce jest duchowym pielgrzymowaniem do Betlejem. – Adorujemy i pielgrzymujemy do tajemnicy Miłości w poszukiwaniu sensu cierpienia... Wychodzimy ze świata ludzkiego cierpienia w świat Boga, który jest Emanuelem, Bogiem z nami, aby zrozumieć, dlaczego ono jest – powiedział metropolita katowicki. Zaznaczył, że Jezus Chrystus, który przyszedł na świat w Betlejem, swoją bezdomnością, bezbronnością i cierpieniem wszedł w świat ludzkiego życia. Nawiązując do niedzielnego fragmentu Ewangelii, przypomniał, że głosem Jezusa są nie tylko słowa, ale i czyny. – Pan uzdrawia, wyzwala, uwalnia. Pochyla się nad cierpiącymi i słabymi. Ostatecznie zwycięża śmierć zmartwychwstaniem i mówi – każdemu z nas – idziesz ku życiu... nawet, jeśli je tracisz – powiedział abp Skworc.

Podkreślił, że z tej perspektywy przypatrujemy się ludzkiemu cierpieniu. – Cierpienie może się wydawać cienistą krainą śmierci, kroczeniem po omacku w ciemnościach. A jednak w tej krainie bólu ciała i duszy również rozbłyska światło Chrystusa – dodał metropolita. Zwrócił uwagę na wartość modlitwy chorych i cierpiących. – Kiedy cierpiący człowiek modli się, kiedy wznosi swój głos do Pana, nieraz wydaje mu się, że nikt już go nie słucha; jednak On słucha, On pociesza – przypomniał abp Skworc. Rozważając słowa Psalmu 27, zaznaczył, że człowiekowi, który ufa i wierzy Bogu, nic i nikt nie jest w stanie zagrozić. Metropolita katowicki przypomniał, że zbliżający się Światowy Dzień Chorego to święto chorego, ale nie choroby. Podkreślił, że mobilizuje ono do wdzięczności wobec osób chorych, niepełnosprawnych i doświadczających ograniczeń wskutek podeszłego wieku za ich wiarę i za to, że poprzez swoją modlitwę i ofiarowanie cierpień Bogu ubogacają Kościół i umacniają jego misję.

– Umiłowani chorzy, starsi, cierpiący na ciele i duszy – niech mocą tej Eucharystii, którą sprawuję za was i z wami, rozbłyśnie w was na nowo światło Chrystusowej łaski, niech rozjaśnia to, co chce zagarnąć ciemność bólu, opuszczenia, samotności, braku pomocy – powiedział abp Wiktor Skworc. Zaapelował do chorych, aby przez swoje cierpienie i modlitwę podjęli troskę o nowe powołania do służby Bożej.

Po Mszy św. uczestnicy pielgrzymki modlili się podczas nabożeństwa zakończonego indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.

Punktem centralnym obchodów XXII Światowego Dnia Chorego w archidiecezji katowickiej będzie międzynarodowa konferencja naukowa „Wiara i miłość wobec »bólu duszy« – znaczenie duchowości w opiece nad chorym oraz w doświadczeniu choroby”, która odbędzie się 18 lutego w 30. rocznicę wydania listu apostolskiego „Salvifici Doloris” Jana Pawła II o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia. Wezmą w niej udział m.in.: abp Zygmunt Zimowski, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Służby Zdrowia, Maria Teresa i Ruggero Badano, rodzice bł. Chiary Luce Badano, patronki Światowych Dni Młodzieży, oraz diakon Martial Codou, założyciel Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II.

Apostolstwo Chorych jest wspólnotą osób, które dzięki ścisłemu zjednoczeniu z cierpiącym i zmartwychwstałym Chrystusem odkrywają powołanie do złożenia duchowej ofiary ze swojego cierpienia, stając się przez to szczególnymi świadkami dla innych. Początki wspólnoty sięgają XIX w. Do Polski Apostolstwo Chorych sprowadzili sami chorzy. Najbardziej przyczyniła się do tego mieszkająca we Lwowie Adela Głażewska, osoba nieuleczalnie chora, natomiast rozpowszechnianiu duchowości ofiarowania cierpienia przysłużył się ks. Michał Rękas. Sekretariat Apostolstwa Chorych w Polsce został erygowany w 1930 r.