Benedykt XVI: Niech chrześcijanie Jerozolimy dają wspólne świadectwo wiary

Około dwóch tysięcy lat temu na tych samych ulicach grupa Greków zwróciła się z taką prośbą do Filipa: „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa” (J 12,21). Jest to prośba, kierowana znów do nas dzisiaj, tu, w Jerozolimie, w Ziemi Świętej, w tym regionie i na całym świecie. Jak mamy na nią odpowiedzieć? Czy nasza odpowiedź jest słyszana? Święty Paweł ostrzega nas w obliczu powagi naszej odpowiedzi: naszą misją jest nauczanie i przepowiadanie. Mówi: „Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10,17). Jest to więc wymóg, aby przywódcy chrześcijańscy i ich wspólnoty dawali przejmujące świadectwo o tym, co głosi nasza wiara: odwieczne Słowo, które wkroczyło w miejsce i czas na tej ziemi – Jezus z Nazaretu, który chodził po tych ulicach, swymi słowami i działaniami wzywa ludzi wszystkich czasów do życia w prawdzie i miłości. Drodzy przyjaciele, zachęcając was do radosnego głoszenia Zmartwychwstałego Pana, chcę również wyrazić uznanie dla pracy wykonanej w tym zakresie przez przywódców wspólnot chrześcijańskich, którzy spotykają się regularnie w tym mieście. Wydaje mi się, że największą posługą, jaką chrześcijanie Jerozolimy mogą ofiarować swym współobywatelom, jest wychowanie i edukacja przyszłych pokoleń dobrze ukształtowanych i zaangażowanych chrześcijan, szczerych w swym pragnieniu wielkodusznego przyczyniania się do życia religijnego i obywatelskiego w tym jedynym i świętym mieście. Podstawowym priorytetem każdego przywódcy chrześcijańskiego jest ożywianie wiary jednostek i rodzin, powierzonych ich opiece duszpasterskiej. Ta wspólna troska duszpasterska zapewni, że wasze regularne spotkania będą naznaczone mądrością i braterską miłością, niezbędnymi do wzajemnego wspierania się oraz do dzielenia zarówno radości, jak i szczególnych trudności, które charakteryzują życie waszego narodu. Modlę się, aby dążenia chrześcijan Jerozolimy były rozumiane jako zgodne z dążeniami wszystkich jej mieszkańców, niezależnie od ich religii: życie w warunkach wolności religijnej i pokojowego współistnienia oraz – co jest szczególnie ważne dla młodych – niezakłócony dostęp do oświaty i zatrudnienia, możliwość znalezienia odpowiedniego mieszkania, zwłaszcza dla rodzin i szanse na korzystanie ze stabilności gospodarczej i przyczynianie się do niej. Wasza Świątobliwość, jeszcze raz dziękuję za Waszą uprzejme zaproszenie mnie tutaj, wraz z pozostałymi gośćmi. Na każdego z was i na reprezentowane przez was wspólnoty przywołuję obfitość Bożych błogosławieństw siły i mądrości! Niech wszystkich was umocni nadzieja Chrystusowa, która nie zawodzi! tł. kg (KAI)