Pielgrzymi w deszczu

Część z pielgrzymów wyruszyła w sobotę. Do dwóch grup, z Będzina i Jaworzna, w niedzielę dołączyli pątnicy z Olkusza. – Aby było bezpiecznie, zgodnie z najnowszymi przepisami, każdą z grup pilnują porządkowi, którzy przeszli specjalne szkolenia prowadzone m.in. przez przedstawicieli Wojewódzkiej Komendy Policji w Krakowie – wyjaśnia ks. Krzysztof Bujak, szef służb porządkowych pielgrzymki.

Ubrany w jaskrawy, czerwony płaszcz przeciwdeszczowy dba, by pielgrzymi bezpiecznie poruszali się po drogach oraz punktualnie kończyli postoje, które zazwyczaj przewidziane są co 10 km. Przez pierwsze dni pielgrzymki jej uczestnicy mogli narzekać na upał. Teraz cierpliwie znoszą deszcz, który towarzyszył im nawet w czasie porannej Mszy św. pod ruinami zamku w Mirowie. – Muszę przyznać, że i tak wszyscy dobrze znoszą trasę i mało narzekają, a jedyne problemy zdrowotne to bąble i otarcia na nogach – podkreśla Jacek Osuch, kierownik grupy ratownictwa medycznego. Pielgrzymce na wszelki wypadek towarzyszy karetka. O zdrowie dba też 20 młodych ludzi z PCK odpowiednio przeszkolonych. – Ich pomoc jest nieoceniona – mówi Jacek Osuch.

Największa grupa sosnowieckiej pielgrzymki nosi nazwę Grupy Rodzin. Idzie w niej około 250 osób. Są wśród nich pielgrzymkowi weterani, którzy wiele lat temu zaczynali wędrować w grupach młodzieżowych. Są także mamy, które spodziewają się potomstwa, jest młodzież i spora grupa dzieci.

– Ufamy, że wszyscy dotrą bezpiecznie do celu dzięki patronce naszej grupy, św. Joannie Beretcie Molli, która urodziła dziecko, wiedząc, że może umrzeć przy porodzie – wyjaśnia ks. Andrzej Żuławiński, przewodnik Grupy Rodzin.

Młodzież dominuje natomiast w grupie z Jaworzna, której znakiem rozpoznawczym jest kolor złoty. – Jest nas 110 osób, głownie z Jaworzna, ale nie tylko. Wędruje z nami np. Andrzej z Gliwic, który w internecie znalazł naszą stronę i dzięki temu trafił do grupy złotej – opowiada Dawid Domagalski. Pielgrzymi z Jaworzna na wieczór i postój w Złotym Potoku przygotowują niespodziankę: sztukę teatralną „Sen nocy letniej” Wiliama Szekspira.

– Na nogach mamy już bąble, ale nie ma przecież pielgrzymki bez bąbli, tak jak nie ma pielgrzymki bez modlitwy – podkreślają zgodnie pątnicy.