Był moralnym kompasem Solidarności

Uchwała o nadaniu honorowego obywatelstwa ojcu Hubertowi Czumie została podjęta 23 grudnia. Inicjatorem nadania tytułu była lubelska „Solidarność”.

Uroczyste nadanie tytułu, które odbyło się w Trybunale Koronnym, poprzedziła Msza św. w lubelskiej archikatedrze. Przewodniczył jej bp. Mieczysław Cisło.

Akt nadania honorowego obywatelstwa o. Czumie mówi o niezłomnej postawie jezuity oraz niestrudzonych staraniach o wolność Polski.

- Dzisiejszy dzień przynosi naszemu miastu wielkie wydarzenie - mówił prezydent Krzysztof Żuk. - Oto w przededniu 700-lecia Lublina nadajemy tytuł honorowego patrona miasta postaci, która jest symbolem niezłomności, walki o wartości oraz trwałości Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a zwłaszcza duszpasterstwa prowadzonego przez KUL. O. Hubert Czuma jest również symbolem tego, co w historii Polski jest piękną kartą działalności ukierunkowanej na drugiego człowieka.

Marian Król, przewodniczący lubelskiego oddziału NSZZ „Solidarność”, który wygłosił laudację, zwrócił uwagę na to, jak bardzo duży wpływ o. Hubert Czuma wywarł na świadomość i postawę lublinian. - Wtedy, kiedy tylko mogliśmy o wolnej i demokratycznej Polsce marzyć, bez jego duszpasterskiego wsparcia, bez jego słów nadziei, duchowej mądrości, trudno byłoby nam żyć - podkreślał przewodniczący NSZZ „Solidarność”. - Był dla nas moralnym kompasem pozwalającym uniknąć zagubienia w codziennym życiu. 

Ojciec Hubert podkreślał, że dla niego zawsze najważniejsza była więź między ludźmi. - Bardzo jestem dziś wdzięczny, że tu przyszliście. Wielu z was bardzo dużo w życiu dobrego zrobiło. Ja wam tylko trochę w tym pomogłem. To są nasze więzi. Więzi serca są najważniejsze - zaznaczał jezuita. 

Ojciec Hubert Czuma urodził się 2 listopada 1930 roku w Lublinie. Jest synem Ignacego Czumy, wybitnego prawnika, profesora i prorektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1948 roku Hubert Czuma wstąpił do zakonu jezuitów, a siedem lat później otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1957 roku był katechetą i duszpasterzem akademickim w Łodzi. Cztery lata później zaczął pracę katechetyczną i duszpasterską w Gdańsku.

Od 1963 roku do 1971 roku był diecezjalnym duszpasterzem akademickim diecezji lubelskiej oraz rektorem kościoła akademickiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W kolejnych latach był duszpasterzem w Kaliszu, Bydgoszczy i Szczecinie. W 1979 roku z powodu szykan ze strony komunistycznych władz opuścił Szczecin i przeniósł się do Radomia.

W 1961 roku zainicjował spotkania przedstawicieli duszpasterstw akademickich z całego kraju. Do 2008 roku był współorganizatorem corocznych sierpniowych pielgrzymek z Warszawy na Jasną Górę.

W czasach PRL ojciec Hubert Czuma był zaangażowany w działalność antykomunistycznej opozycji. W 1970 roku został aresztowany z powodu podejrzenia o związki z konspiracyjną organizacją niepodległościową „Ruch”, w której działali m.in. jego bracia Andrzej i Benedykt. Ojciec Czuma został osadzony w areszcie przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, skąd zwolniono go w styczniu 1971 roku po interwencji prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego. W okresie pracy ojca Huberta Czumy w Radomiu był on stale obserwowany przez Służbę Bezpieczeństwa, która prowadziła przeciw niemu sprawę „rozpracowania” nadając jej kryptonim „Fanatyk”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego ojciec Hubert Czuma współorganizował uroczystości religijno-patriotyczne w kościele pw. Trójcy Świętej w Radomiu z udziałem znanych aktorów. Prowadził akcję opieki nad prześladowanymi oraz wspomagał finansowo podziemną działalność wydawniczą. Był duszpasterzem NSZZ „Solidarność”. W 1989 roku należał do inicjatorów i twórców Komitetu Obywatelskiego Ziemi Radomskiej.

Ojciec Hubert Czuma jest dwunastą osobą, która otrzymała honorowe obywatelstwo Lublina.

W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Został wyróżniony honorowymi obywatelstwami Szczecina (2008 r.) i Radomia (2015 r.).