Papieskie intencje na miesiąc wrzesień

Jak co miesiąc, modlimy się w dwóch papieskich intencjach, ogólnej i ewangelizacyjnej. W pierwszej z nich, „aby każdy wnosił wkład we wspólne dobro i w budowę społeczeństwa, które stawia w centrum osobę ludzką”. Papież nieraz podejmuje tę problematykę. Spotykając się 27 lutego br. z pracodawcami i przemysłowcami z Powszechnej Konfederacji Włoskiego Przemysłu Confindustria zwrócił on uwagę, że „w centrum każdego przedsiębiorstwa winien być człowiek, i to nie abstrakcyjny, idealny, teoretyczny, ale konkretny, ze swoimi marzeniami, potrzebami, nadziejami i trudami”.

„Przedsiębiorstwo, które reprezentujecie, niech będzie zawsze otwarte na ten «głębszy sens życia», który pozwoli mu «służyć naprawdę dobru wspólnemu, dzięki podejmowanym wysiłkom pomnażania i lepszego udostępniania wszystkim dóbr tego świata» („Evangelii gaudium”, 203). Niech właśnie dobro wspólne będzie busolą ukierunkowującą działalność produkcyjną, aby wzrastała ekonomia wszystkich i dla wszystkich, która nie byłaby nieczuła na spojrzenie potrzebujących (por. Syr 4, 1). Jest ona naprawdę możliwa, pod warunkiem, żeby zwyczajne głoszenie wolności ekonomicznej nie przeważyło nad konkretną wolnością człowieka i jego prawami, a rynek nie był absolutem, tylko respektował wymogi sprawiedliwości i w ostatecznym rozrachunku godności osoby”.

Ojciec Święty poleca nam też intencję ewangelizacyjną na każdy miesiąc. We wrześniu mamy się modlić, „aby chrześcijanie, przystępując do sakramentów i rozważając Pismo Święte, stawali się coraz bardziej świadomi swojej misji ewangelizacyjnej”. Franciszek często zwraca uwagę, że do tej misji powołani są na mocy sakramentów wszyscy wierni. Mówił o tym 17 czerwca b. r. na audiencji dla uczestników ostatniej sesji plenarnej Papieskiej Rady ds. Świeckich, której kompetencje przejmuje właśnie od dzisiaj nowa watykańska Dykasteria ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Do niej zatem odnosi się odtąd przypomniane przez Papieża zlecenie Soboru Watykańskiego II.

„Możemy powiedzieć, że zleceniem, jakie otrzymaliście od Soboru, jest właśnie «skłanianie» wiernych świeckich, aby włączali się coraz bardziej i coraz lepiej w misję ewangelizacyjną Kościoła, nie jako «delegowani» przez hierarchię, ale dlatego, że ich apostolstwo jest «uczestnictwem w zbawczym posłannictwie Kościoła i do tego posłannictwa sam Pan przeznacza wszystkich przez chrzest i bierzmowanie» (Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, 33). To są właśnie drzwi wejściowe! Do Kościoła wchodzi się przez chrzest i my wszyscy weszliśmy przez tę bramę! To chrzest sprawia, że każdy wierny świecki staje się Chrystusowym uczniem-misjonarzem, solą ziemi, światłem świata, zaczynem, który przemienia rzeczywistość od wewnątrz”.