Juan Diego urodził się w 1474 r. w pobliżu obecnej stolicy Meksyku. Rodzice dali mu indiańskie imię, które w języku Azteków znaczy „Mówiący Orzeł”. Należał do najbiedniejszej, a zarazem najliczniejszej klasy społeczności Azteków. Pracował na roli i zajmował się wyrabianiem mat. Gdy państwo Azteków zostało podbite przez Hiszpanów Juan Diego wraz z żoną przyjęli w 1524 r. chrzest. W kilka lat później, w 1529 r., żona Juana Diego zmarła, nie pozostawiając potomstwa. 

GN 15/2006 DODANE 05.04.2006 AKTUALIZACJA 09.12.2019

Okulistka, która przejrzała

To nie jest pobożne opowiadanie o objawieniach Matki Bożej z Guadalupe. Historia tilmy Juana Diego pełna jest sensacyjnych wątków. „Objawienie” Didiera van Cauwelaerta właśnie trafiło do księgarń. »

więcej »

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Objawienia Maryi trwały kilka dni – do 12 grudnia 1531 roku. Maryja kilkakrotnie prosiła Juana, aby udał się do biskupa Zumárragi i powiedział mu, aby na tym miejscu zbudowano kościół. Juan Diego obawiał się, że biskup nie uwierzy takiemu prostemu wieśniakowi jak on, ale Maryja uspokoiła go. Poleciła mu zebrać róże, które cudownie zakwitły w grudniu, do swojego poncza i zanieść je biskupowi jako znak prawdziwości objawienia. Juan Diego zebrał róże tak, jak mu nakazała Maryja i idąc przez miasto udał się do siedziby biskupa. Kiedy wszedł do środka, wnętrze natychmiast wypełniło się niezwykłym zapachem róż, których pojawienie się w grudniu już samo w sobie było cudowne. Zaintrygowany biskup kazał podejść mu bliżej i pokazać, co tam niesie. 

Kiedy Juan Diego odsłonił ponczo, wysypując róże przed biskupem i innymi zgromadzonymi, okazało się, że cudowna Matka postanowiła okazać jeszcze jedną łaskę. Na ponczu Juana Diego utrwalił się wizerunek Maryi. Widząc to biskup padł na kolana, a za nim wszyscy zgromadzeni i natychmiast zgodził się na wybudowanie kościoła. To wydarzenie było największym impulsem ku nawróceniu setki tysięcy Indian, którzy doskonale odczytali symbolikę wizerunku i obrali Maryję za swoją Matkę z Guadalupe. 

Po tym wydarzeniu zbudowano kościół, dokładnie według polecenia Maryi, a cudowny wizerunek umieszczono w środku. Niezwykłym jest, że pomimo upływu czasu ponczo Juana nadal jest w doskonałym stanie, a kolory na materiale wciąż żywe. 

Objawienie Matki Bożej z Guadalupe jest najstarszym uznanym przez Kościół katolicki objawieniem maryjnym, a bazylika Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe w Meksyku jest największym sanktuarium katolickim na świecie. Rocznie przybywa tam nawet 12 mln pielgrzymów.

Kiedy objawienia się skończyły, Juan Diego zamieszkał w pokoju, przygotowanym dla niego obok świątyni. Spędził tam resztę życia, opowiadając przybywającym do sanktuarium pielgrzymom o objawieniach, wyjaśniając prawdy wiary i przygotowując wielu do chrztu. 

Zmarł 30 maja 1548 r. w wieku 74 lat. W 1990 r. św. Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym, a 31 lipca 2002 r., podczas swojej kolejnej pielgrzymki do Meksyku, włączył do grona świętych.

9 grudnia obchodzimy wspomnienie świętego Juana Diego.