Musiał znosić wiele jawnych ataków ze strony szatana

Antoni urodził się w Środkowym Egipcie w 251 r. Miał zamożnych i religijnych rodziców, których jednak stracił w wieku 20 lat. Po ich śmierci, kierując się wskazaniem Ewangelii, sprzedał rodzinny majątek, a pieniądze rozdał ubogim. Sam zaś udał się na pustynię w pobliżu rodzinnego miasta. Tam oddał się pracy fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Podjął życie pełne umartwienia i milczenia. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Według podania św. Antoni zmarł 17 stycznia 356 roku w wieku 106 lat. Życie świętego było przykładem dla wielu nie tylko w Egipcie, ale i w innych stronach chrześcijańskiego świata. Jego kult rychło rozprzestrzenił się na całym Wschodzie. 

Antoni jest patronem dzwonników, chorych, hodowców trzody chlewnej, koszykarzy, rzeźników i ubogich. 

W ikonografii przedstawiany jest jako pustelnik, czasami w długiej szacie mnicha. Szczególne zainteresowanie artystów budził temat kuszenia św. Antoniego. Jego atrybutami są: jeden, dwa lub trzy diabły, diabeł z pucharem, dzwonek, dzwonek i laska, krzyż egipski w kształcie litery tau, księga reguły monastycznej, lampa, lampka oliwna, laska, lew kopiący grób, pochodnia, świnia, pod postacią której kusił go szatan, oraz źródło.