Autorem tajemniczych wpisów do księgi gości, oprawionej w skórę i trzymanej pod kluczem w katolickim angielskim seminarium duchownym w Rzymie, był najprawdopodobniej William Szekspir (1564-1616). Może to dowodzić, że korzystał tam z gościny i był kryptokatolikiem - twierdzi "The Times".
Z 1585 roku pochodzi wpis "Arthurus Stratfordus Wigomniensis", z 1589 roku - "Gulielmus Clerkue Stratfordiensis", a z 1587 roku - "Shfordus Cestriensis". Według wicerektora seminarium Andrew Headona wpisy te w tłumaczeniu oznaczają "(króla) Artura ziomek ze Stratfordu (z diecezji) Worcester", "William Urzędnik ze Stratfordu" oraz Sh (pierwsze dwie litery w angielskim zapisie nazwiska Szekspira) ze (Strat)fordu w (diecezji) Chester".
Lata 1585-92 określane są jako "stracone" w biografii Szekspira. Nie wiadomo, gdzie przebywał pomiędzy nagłym wyjazdem z rodzinnego Stratfordu nad Avonem w 1585 rokiem a przyjazdem do Londynu w 1592 roku, gdzie rozpoczął życie dramatopisarza. Niektórzy sądzą, że był w więzieniu, inni - że podróżował po Europie, a jeszcze inni - że był w trupie wędrownych aktorów.
Reprodukcję wpisów przypisywanych Szekspirowi pokazano z okazji wystawy obrazującej historię seminarium, założonego w średniowieczu jako hospicjum dla pielgrzymów; w okresie reformacji w Anglii służyło ono za miejsce schronienia dla prześladowanych katolików.
Wystawę historycznych pamiątek pt. "Non Angli sed Angeli" (Nie Anglowie, lecz Anieli) zorganizowano w krypcie z XIV wieku. Stara się ona ukazać atmosferę, w jakiej po kryjomu wyznawali swoją wiarę angielscy katolicy w XVI wieku, udający się potajemnie do Rzymu czy organizujący przemyt księży jezuitów do Anglii, ryzykując, że schwytani zostaną poddani potajemnie kaźni.
Zwolenniczką teorii, że Szekspir był katolikiem, a religijne przekonania są kluczem do jego twórczości, jest niemiecka biografka, profesor Hildegarda Hammerschmidt-Hummel.
Zwraca ona uwagę, że zarówno rodzice, przyjaciele i nauczyciele Szekspira byli katolikami; byli nimi także niektórzy z jego mecenasów, m.in. Henry Wriothesley, hrabia Southampton, ukrywający katolickich kapłanów w swojej wiejskiej siedzibie i londyńskiej rezydencji. Uważa się, że postać przystojnego młodzieńca z sonetów Szekspir wzorował właśnie na nim.
Wsparciem dla teorii katolicyzmu Szekspira są m.in. sztuki "Romeo i Julia" oraz "Miarka za miarkę", w których są odnośniki do obrzędów katolickich, a postacie księży i zakonników przedstawione pozytywnie. Pięć spośród 37 sztuk Szekspira rozgrywa się we Włoszech, dalszych pięć - w całości lub części w Rzymie, a trzy - na Sycylii.
Szekspir urodził się za panowania Marii I Tudor, najstarszej córki Henryka VIII, która przywróciła w Anglii katolicyzm. Jej młodsza siostra Elżbieta I popierała protestantów, podobnie jak jej następca Jakub I, zasiadający na tronie Szkocji jako Jakub VI. Za panowania Elżbiety, od lat 70. XVI wieku nastąpiły prześladowania katolików.
Obiecał zakończenie "inwazji na granicy" i zakończenie wojen.
Ale Kościół ma prawo istnieć, mieć poglądy i jasno je komunikować.
Owijają się wokół nich i wpływają niekorzystnie na ich działanie.