Ostatnia, co tak o Polsce pisała

„Pod jej piórem, przed jej obiektywem przeszłość nie jest »cokolwiek dalej«, lecz zupełnie blisko. Mickiewicz wyjechał przed chwilą, Kościuszko zaraz powróci, Chopin jeszcze gra... To jest ciągle ta sama Polska. Bezgraniczna. Zaścianek i Europa, ojczyzna i przyswojona sztuką Ojczyzna tworzą jedno wielkie ludzkie uniwersum, oświecone rozumem, ogrzane sercem” - tak oceniał twórczość Barbary Wachowicz ks. prof. Janusz St. Pasierb.

„Reportażem historycznym wszechobejmującym” nazywał ją Krzysztof Kąkolewski, o „wstrząsającej sile” jej prozy pisał Maciej Słomczyński, konstatując: „Siłę tę daje jej miłość, do tych wielkich umarłych i niewielkich żywych, spotkanych w drodze polskimi tropami”.

Barbara Wachowicz była absolwentką Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz Studium Historii i Teorii Filmu w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej.

Harcerze, przyznając pisarce Order Uśmiechu, piszą: „To dzięki Niej zstępują z piedestału Bohaterowie Narodowi i najwięksi twórcy literatury, by stać się nam bliskimi”.

Dzięki Barbarze Wachowicz, która od wielu lat cierpliwie gromadziła wszelkie pamiątki po bohaterach „Kamieni na szaniec” przetrwały setki nieznanych zdjęć, bezcenne pamiątki, dziesiątki niezwykłych dokumentów, takich jak: korespondencja Alka i jego ukochanej Basi, listy i dokumenty Zośki, cenzury, kenkarty, hełm powstańczy dowódcy Kompani „Rudy” Batalionu „Zośka” – Andrzeja Romockiego „Morro”.

Dzięki „pisarce polskiego losu”, autorce m.in. cyklu reportaży szlakami największych Polaków „Malwy na lewadach”, czy „Ty jesteś jak zdrowie” - o kolebce romantyzmu polskiego na kresach i ludziach trwających tam na reducie polskości.

To Barbara Wachowicz napisała „Wierną rzekę harcerstwa” - pięciotomową sagę o najsłynniejszych postaciach naszego harcerstwa - od narodzin po dzisiejszy dzień.

Pod jej piórem powstały „Marie jego życia” (biografia Sienkiewicza, zawierająca dziesiątki nowych odkryć), „Malwy na lewadach” (cykl reportaży szlakami największych Polaków), „Ciebie jedną kocham” i „Ogród młodości” - opowieści o życiu i ziemi Żeromskiego, „Czas nasturcji - ścieżkami Kasprowicza”, „Nazwę Cię - Kościuszko!” - szlakiem bitewnym Naczelnika w Ameryce, „Ty jesteś jak zdrowie” - cykl z kolebki romantyzmu polskiego na kresach i ludziach trwających tam na reducie polskości wedle przesłania: „Gniazdo nasze - wszystko nasze”.

Tworzyła widowiska biograficzne, łączące autentyzm słowa z warstwą muzyczną danej epoki, prezentowane na scenach według własnego scenariusza i z własną narracją; audycje radiowe, programy telewizyjne, wielkie wystawy - „W Ojczyźnie serce me zostało” (szlakiem Mickiewicza, Słowackiego, Chopina, Sienkiewicza, Żeromskiego, Wańkowicza), „Kamyk na szańcu - opowieść o Druhu Aleksandrze Kamińskim i Jego Bohaterach”, „Nazwę Cię - Kościuszko”, czy „Henryk Sienkiewicz - Dla pokrzepienia serc”.

Barbara Wachowicz została wyróżniona licznymi odznaczeniami, nagrodami i wyróżnieniami, przyznanymi zarówno przez instytucje państwowe jaki pozarządowe.

31 lipca 2006 r., podczas uroczystej sesji Rady Miasta na Zamku Królewskim, otrzymała Honorowe Obywatelstwo miasta stołecznego Warszawy. W 2009 roku, jako pierwsza osoba urodzona poza granicami Wielkopolski, została uhonorowana medalem wojewody wielkopolskiego „Ad perpetuam rei memoriam”.

Otrzymała także: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”, Medal „Polonia Mater Nostra Est” (za wyjątkowy dar przekazywania młodzieży skarbów narodowego dziedzictwa), czy Medal „Pro Memoria” (za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o Bohaterach walki o niepodległość Polski).

Przez wiele lat kwestowała na Starych Powązkach i interesowała się losami powstańców warszawskich.