Patriarcha Starożytnego Kościoła Wschodu – Mar Addai Shleemon Gheevarghese zapowiedział, że począwszy od tego roku wszystkie parafie tego Kościoła będą obchodzić Boże Narodzenie 25 grudnia.
Wstępną decyzję w tej sprawie podjęto na Soborze Synodalnym, który obradował na przełomie kwietnia i maja ub.r. w Bagdadzie, po czym ponad rok trwały dyskusje i zgłaszanie poglądów przez duchowieństwo i świeckich.
Na wspomnianym Soborze postanowiono zbadać ich opinię w sprawie przejścia Kościoła ze starego stylu, tzn. z kalendarza juliańskiego, na nowy, czyli kalendarz gregoriański. Według patriarchatu, za tą zmianą opowiedziało się 92 proc. duchownych i świeckich.
Przyjęcie nowego stylu oznacza również usunięcie jednej z największych przeszkód na drodze do przywrócenia jedności między Starożytnym Kościołem Wschodu (SKW) a Asyryjskim Kościołem Wschodu (AKW). Rozłam między nimi dokonał się na początku lat sześćdziesiątych XX wieku, gdy część duchowieństwa i świeckich asyryjskich zaprotestowała przeciw przejściu ich Kościoła na kalendarz gregoriański. Podziały pogłębiły się jeszcze w wyniku ingerencji ówczesnych władz Iraku w sprawy Kościoła Asyryjskiego.
Chociaż „rozłamowcami” okazało się jedynie niespełna 10 proc. wiernych, głównie pochodzących z wioski Aszita w górach Hakkiari, to jednak przy poparciu władz irackich i współpracujących z nimi asyryjczyków z rodziny malika (króla) Hoszaby, uzyskali oni wszystkie świątynie swego Kościoła.
W październiku 1968 r. metropolita Indii Mar Thoma Darmo, który sam niegdyś był głównym inicjatorem reformy kalendarzowej, po przybyciu do Iraku udzielił sakry kilku biskupom, którzy z kolei obrali go patriarchą. Rozłam stał się faktem dokonanym i odtąd współistniały obok siebie dwie niezależne i wrogo do siebie nastawione hierarchie asyryjskie.
Większość duchowieństwa i świeckich, która pozostała wierna ówczesnemu patriarsze Mar Ishayowi Shimmunowi XXIII i metropolicie Iraku – Mar Josephowi Chnisho, musiała odprawiać nabożeństwa pod gołym niebem. Dopiero po zmianie nastawienia władz irackich do AKW zwolennicy nowego stylu zaczęli odzyskiwać swe świątynie.
Przez cały ten czas asyryjczycy zarówno w Iraku, jak i na całym świecie dzielili się na tzw. „isriyi hamsha” i „shawwa b’yarha”, tzn. tych, którzy obchodzą Boże Narodzenie 25 grudnia lub 7 stycznia.
Z biegiem czasu obie strony zaczęły wychodzić sobie naprzeciw przy różnych okazjach, zwłaszcza gdy wiele wspólnot „starostylowców” poza Irakiem zaczęło prosić swego patriarchę o zezwolenie na przechodzenie na nowy styl, czyli świętowanie Bożego Narodzenia z większością chrześcijan. Obecna decyzja jest uwieńczeniem tych działań.
Asyryjski Kościół Wschodu to dawny Kościół nestoriański, którego korzenie sięgają połowy V wieku i działalności Nestoriusza (†451), który w latach 428-31 był patriarchą Konstantynopola. Usunięto go z tego stanowiska, gdy zaczął głosić heretyckie poglądy od podwójnym bycie Chrystusa: boskim i ludzkim i podważał tytuł Maryi jako Matki Bożej. Chociaż potępiono jego nauczanie i wygnano z miasta, zdołał zgromadzić wokół siebie uczniów i zwolenników i tak powstał Kościół, który od początku pozostawał w opozycji do większej części ówczesnego chrześcijaństwa.
Jednocześnie nestorianie, żyjący głównie na terenie dzisiejszego Iranu, należeli do najgorliwszych misjonarzy – to oni, wykorzystując swe położenie geograficzne, nieśli wiarę Chrystusową m.in. do Chin, Tybetu, na rozległe ziemie Azji Środkowej. Ale dość szybko sami zostali podbici przez islam. W połowie XIX w., pod wpływem misjonarzy anglikańskich, aby zatrzeć nawiązania do nestorianizmu, przyjęli nazwę Asyryjskiego Kościoła Wschodu.
Od 17 października 1976 r. na jego czele stoi prawie 75-letni obecnie katolikos patriarcha Mar Dinkha IV. W listopadzie 1994 r. podczas wizyty w Rzymie podpisał on z Janem Pawłem II porozumienie stwierdzające zgodność nauczania jego Kościoła z Kościołem katolickim w sprawach chrystologicznych. Od 1984 r. siedziba patriarchy znajduje się w Norton Grove koło Chicago w USA. AKW liczy - według różnych danych - od 150 do 600 tys. wiernych.
Patriarcha (od 20 lutego 1972 r.) Starożytnego Kościoła Wschodu – Mar Addai Shleemon Gheevragese ma swoją siedzibę w Bagdadzie.
Sugerował, że obecna administracja może doprowadzić do wojny jądrowej.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.