Nowe zasady zawierania małżeństw i fala dezinformacji medialnych

W elektronicznym wydaniu "Kuriera Lubelskiego" pojawił się artykuł zatytułowany „Ślub kościelny w 2020: Kościół wprowadza nowe zasady zawierania małżeństw! Oto 8 najważniejszych zmian”. Zawiera on wiele dezinformacji. Wyjaśnia je ekspert z zakresu prawa kanonicznego archidiecezji lubelskiej.

1. Więcej formalności

Już od pierwszego spotkania z duchownym, narzeczeni będą mieli obowiązek wypełnienia licznych dokumentów (dekret zawiera łącznie aż 21 wzorów). Przyszli małżonkowie będą musieli podpisać m.in. przysięgę o stanie wolnym oraz mówienia prawdy, według roty zawartej w protokole.

Jest to dezinformacja - wyjaśnienie:

Narzeczeni mają przynieść ze sobą jedynie dokument potwierdzający tożsamość i metryki chrztu (jeśli zostali ochrzczeni w tej parafii metryki nie muszą okazywać). Muszą także przedstawić zaświadczenie z USC do tzw. małżeństwa konkordatowego (wymóg ustawowy - państwowy). Potwierdzenie stanu wolnego jest raczej oczywistym wymogiem przy małżeństwie i trudno zgodzić się z tezą, że jest to coś nowego. Także obowiązek mówienia prawdy z oczywistych względów nie jest czymś nowym. Potwierdzenie w formie przysięgi także obowiązywało dotychczas, ale było na końcu rozmowy, a nie na jej początku.

Do Dekretu KEP zostało dołączonych 38, a nie 21 wzorów dokumentów, ale są one przeznaczone jako pomoc dla proboszczów (zwłaszcza w sytuacjach nietypowych) i to proboszczowie będą z nich korzystali. Nie są one przeznaczone dla narzeczonych.

2. Rozmowa z każdym z narzeczonych osobno

Para będzie przepytywana przez księdza zarówno razem, jak i osobno. Ma to na celu uzyskanie szczerych odpowiedzi. Pytania oraz odpowiedzi mają być szczegółowe, a lakoniczne odpowiedzi „tak” i „nie” - nie będą już akceptowane. Sprawozdanie z przeprowadzonej rozmowy zostanie zamieszczone w protokole.

Jest to dezinformacja - wyjaśnienie:

Taki obowiązek był dotychczas, nie zawsze jednak realizowany w praktyce.

3. Pytania dotyczące życia intymnego i poprzednich związków

Zgodnie z nowymi przepisami, ksiądz podczas rozmowy z narzeczonymi na osobności będzie miał prawo do zadawania bardzo szczegółowych, a wręcz intymnych pytań. O co zapyta kapłan? Między innymi o ewentualne zaburzenia psychoseksualne, impotencję, poprzednie związki i partnerów, a także o przebyte terapie.

Jest to dezinformacja - wyjaśnienie:

Trudno nie zapytać o to, czy dana osoba była w wcześniej w jakimś związku, skoro chodzi zarówno o stwierdzenie stanu wolnego, jak również o zobowiązania z niego wynikające. Na decyzję o zawarciu małżeństwa ma wpływ np. fakt posiadania dzieci z innego związku (także nieformalnego), obowiązki alimentacyjne i wywiązywanie się z nich. W tym zakresie nic się nie zmienia, podane są jedynie przykładowo sytuacje, które należy wyjaśnić.

Zagadnienie zdrowia fizycznego i psychicznego też nie jest obojętne dla małżeństwa, stąd pytanie o stan zdrowia i bardzo ogólne pytanie o kwestie intymne i zdolność do posiadania potomstwa: „Czy  uważa, że jest zdolny(a) do pożycia małżeńskiego i do tego, by mieć własne dzieci?” (Zob. także poniżej p. 5).

4. Brak zezwolenia na ślub dla par, które nie wykażą chęci posiadania potomstwa

Jako że, według Kościoła katolickiego, najistotniejsza funkcja małżeństwa to prokreacja, pary, które nie chcą mieć dzieci, nie otrzymają zgody na ślub kościelny. Zezwolenia nie uzyskają też ci, którzy w razie niepowodzenia rozważają możliwość separacji.

Jest to dezinformacja - wyjaśnienie:

Według Kościoła katolickiego „małżeństwo jest wspólnotą całego życia skierowaną ze swojej natury do dobra małżonków oraz zrodzenia i wychowania potomstwa” (kan. 1055 KPK). Zupełne wykluczenie posiadania potomstwa stoi w sprzecznością z naturą małżeństwa i ta zasada nie została wprowadzona przez KEP w 2020 roku. Natomiast nie stoi w sprzeczności z nauczaniem (i prawem) Kościoła katolickiego odłożenie w czasie posiadania potomstwa, czy też ograniczanie liczby dzieci. Kościół katolicki zachęca do odpowiedzialnego rodzicielstwa (zob. np. encyklika papieża św. Pawła VI „Humanae vitae”, 10).

Nie jest prawdą, że dopuszczenie separacji dyskwalifikuje narzeczonych. Jest wręcz przeciwnie. Dopuszczenie separacji nie narusza zasady nierozerwalności węzła małżeńskiego. Kościół katolicki dopuszcza separację, gdy np. któreś z małżonków dopuściło się niewierności lub stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia drugiego współmałżonka lub dzieci (KPK, kan. 1153). Separacja (podobnie jak w prawie państwowym) nie daje możliwości zawarcia nowego związku.

czytaj dalej na kolejnej stronie