Tomek wrócił za kraty po Ducha Świętego

Ojca Rafała nie mogło oczywiście zabraknąć podczas Eucharystii, której przewodniczył bp Pindel. Przy ołtarzu stanął także ks. Piotr Góra, sekretarz biskupa.

W homilii ordynariusz bielski odwołał się do przeczytanej Ewangelii, a szczególnie do słów: "Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje". Nazwał ten fragment programowym, który powinno się przeczytać człowiekowi dorosłemu, niebędącemu chrześcijaninem, i zapytać go: "Chcesz tego?".

Jak zauważył biskup, Jezus mówi, że skończy źle, ale też zapowiada, że trzeciego dnia zmartwychwstanie. Jednocześnie mówi o trzech warunkach, które powinien spełnić człowiek, który chce pójść za Nim, chce być Jego uczniem, chrześcijaninem. Sam Jezus przeszedł taką drogę - On wie, co mówi. Te trzy warunki to: zaprzeć się samego siebie, wziąć swój krzyż, naśladować Jezusa.

Biskup Pindel tłumaczył, na czym polega każdy z warunków. Zaprzeć się samego siebie znaczy wystąpić przeciw temu, co jest we mnie złe. Wziąć własny krzyż - krzyż choroby, złej opinii o sobie, tego, co zaleca mi się, bym był zdrowy, a co nie przychodzi łatwo. Naśladować Jezusa to chodzić po Jego śladach, jak po śladach butów na świeżym śniegu. Nawet kiedy śladów już nie będzie widać, ta pierwsza nauka zaczyna wchodzić w krew - wiesz, jak stawiać kroki, w jaki sposób się poruszać. Poznajesz słowo Boże, a następnie potrafisz je odnieść do rzeczywistości, w której aktualnie żyjesz, uczysz się, wiesz, co Jezus zrobiłby na twoim miejscu.

- Życzę, by podjęta dziś decyzja była zdecydowanym "chcę iść za Jezusem, chcę być Jego uczniem, chcę być chrześcijaninem" - zakończył biskup.

Na zakończenie liturgii bierzmowani otrzymali na pamiątkę książkę o historii Asii Bibi "Nareszcie wolna".

Bierzmowanie za kratami było też przeżyciem dla mężczyzn z "Zacheusza", którzy posługiwali przy ołtarzu, a także śpiewem, grą na gitarach i byli świadkami bierzmowanych.

Aleksander Dziędziel był na posłudze w więzieniu po raz trzeci. - Za pierwszym razem trafiłem na Mszę św. z poświęceniem drogi krzyżowej, wykonanej przez jednego z więźniów. Ten drugi raz to był kurs Nowe Życie - opowiada Olek. - Niesamowicie pozytywne doświadczenie. Patrzyłem na tych ludzi, którzy niejedno przeszli w życiu, a teraz starają się je naprawić. Są bardzo serdeczni wobec nas i otwarci na Boga. Widzę, jak słuchają, jak są skupieni na tym, co mówimy. Różnica w prowadzeniu kursu Nowe Życie w tym miejscu a w innych, w które trafiamy, jest tylko jedna: tam w każdym momencie można wyjść na zewnątrz. Tu trzeba być obecnym cały czas.